Τα βίντεο ήταν αδιάψευστος μάρτυρας της ενόχλησης του πρωθυπουργού για τις αποδοκιμασίες που ακούστηκαν σε βάρος του έξω από την Μητρόπολη, κατά το «ύστατο χαίρε» στον Μίκη Θεοδωράκη. Μάλιστα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ουσιαστικά ζήτησε τον λόγο από τον Δημήτρη Κουτσούμπα, ως μη όφειλε. Ως μη όφειλε διότι κανένας πολιτικός αρχηγός –ακόμη και ο Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του πειθαρχημένου ΚΚΕ- δεν μπορεί να είναι υπεύθυνος για τα συνθήματα και τις αντιδράσεις ενός ετερόκλητου, πολύχρωμου και αυθόρμητου πλήθους. Του πλήθους που δεν πήγε στη Μητρόπολη για να πάρει μέρος σε κάποια πολιτική συγκέντρωση, αλλά για να αποχαιρετήσει τον τελευταίο των Μεγάλων. Τον Μίκη Θεοδωράκη.
Το να αποκαλεί κάποιος έναν πολιτικό –και δη έναν δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό- με αχαρακτήριστες φράσεις, όπως «κάθαρμα», είναι προφανώς καταδικαστέο. Πλήττει τον πολιτικό πολιτισμό, ακόμη και την αισθητική μας. Ωστόσο, εδώ και πολλές δεκαετίες, σε όλο τον ελεύθερο κόσμο, σε όλες τις δημοκρατικές χώρες, οι αποδοκιμασίες και τα συνθήματα κατά πολιτικών σε ανοιχτές συγκεντρώσεις είναι κάτι απολύτως συνηθισμένο. Και σε κάθε περίπτωση, μία μεμονωμένη εικόνα σε μία συγκέντρωση ή διαδήλωση δεν αντανακλά το γενικότερο κοινωνικό κλίμα: ενώ, δηλαδή, τα γιουχαΐσματα κατά πολιτικών κατά την περίοδο των Μνημονίων αποτύπωναν απολύτως την συλλογική απελπισία που μας είχε κατακυριεύσει, οι προχθεσινές αποδοκιμασίες κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχουν καμία σχέση με την αποδοχή ή όχι της κυβέρνησης –οι δημοσκοπήσεις (συνεχίζουν να) πιστοποιούν το ευρύ προβάδισμα της ΝΔ και του πρωθυπουργού.
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι οι αποδοκιμασίες. Το θέμα είναι η αντίδραση του πρωθυπουργού σ’ αυτές. Προφανώς, όλο το κλίμα περί «Μωυσή» και η σπουδή που δείχνει το Μαξίμου να προστατεύει και να βελτιώνει διαρκώς την εικόνα του πρωθυπουργού, φαίνεται ότι έχει οδηγήσει ορισμένους στην διαπίστωση πως αυτά που προβάλλονται ως επικοινωνιακή στρατηγική είναι και πραγματικότητα. Όχι, όμως. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι Μωυσής και στις επαφές του με τους πολίτες δε θα υπάρχουν μόνο «Μπράβο» και «πέτσινες» εκδηλώσεις θαυμασμού του τύπου «τί γκόμενος είσαι εσύ», αλλά θα υπάρχουν και γιουχαΐσματα, «ου» και αποδοκιμασίες. Πλέον, κυβερνά δυο χρόνια και πτυχές της πολιτικές του προφανώς και έχουν ενοχλήσει αρκετούς. Επίσης προφανώς, κάποιοι απ’ αυτούς τους «αρκετούς» δεν θα αρκεστούν μόνο στο να τον καταψηφίσουν στην επόμενη κάλπη, αλλά αισθάνονται την ανάγκη να τον αποδοκιμάσουν κι όταν τον βλέπουν.
Έτσι παίζεται το πολιτικό παιχνίδι. Ακαλαίσθητες οι αποδοκιμασίες; Πράγματι. Αγενείς οι αποδοκιμάζοντες; Τω όντι. Όμως, τώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τα πρώτα ρήγματα στη σχέση κυβέρνησης-πολιτών, ο πρωθυπουργός καλά θα κάνει να κρατήσει την ψυχραιμία του και να συνηθίσει σε τέτοιες εκδηλώσεις. Όχι επειδή είναι η στήλη τις επικροτεί, αλλά γιατί έτσι είναι τα πράγματα και έτσι παίζεται το παιχνίδι.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
