Γράφει ο Γιάννης Παπαγιάννης
Τα τραγικά λάθη που επέβαλαν οι ξένοι, στις ελληνικές τράπεζες αποτελούν μια από τις βασικές αιτίες του τραπεζικού συστήματος. O τραπεζικός δείκτης μόλις από τον Απρίλιο του 2018 έχει χάσει σχεδόν το 50% της αξίας του. Τούτο σημαίνει πως θα πρέπει να ενισχυθεί κατά 100% για να φθάσει στα επίπεδα του Απριλίου, που δεν ήταν και το φόρτε του, πράγμα μάλλον απίθανο!
Οι τράπεζες αναδεικνύονται στον αδύναμο κρίκο της ελληνικής οικονομίας μιας και περιορίζουν τις εργασίες τους στις αναμορφώσεις ισολογισμών. Βασική τους δουλειά έχει γίνει η πώληση κόκκινων δανείων, οι αναδιαρθρώσεις και οι πλειστηριασμοί. Αλλά και σ’ αυτό τα αποτελέσματά τους δεν είναι και τα καλύτερα δυνατά.
Η Ελλάδα παραμένει η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό κόκκινων δανείων στην Ευρώπη επί των συνολικών δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών. Το απόλυτο μέγεθος αυτού του ιδιωτικού χρέους φθάνει στο αστρονομικό νούμερο των 88,6 δις. με βάση στοιχεία του Ιουνίου του 2018 και τούτο μεταφράζεται ως σε κάτι λιγότερο το μισό ΑΕΠ της χώρας.
Και ενώ από την εκκαθάριση των επισφαλών δανείων θα υπάρξει πλήγμα στον ισολογισμό των τραπεζών οι διοικήσεις τους ελάχιστα κάνουν για να αναπτύξουν νέες εργασίες, νέο τζίρο που θα αναπληρώσει τις απώλειες.
Το θεσμικό πλαίσιο που μας επέβαλαν μέσω των μνημονίων οδήγησε και οδηγεί στην έξοδο τις παλιές διοικήσεις που είχαν ταυτιστεί με την ανάπτυξη της χώρας.
Στη θέση τους εμφανίστηκαν στελέχη καρικατούρες που λειτουργούν με τις έξωθεν εντολές όπως δείχνουν τα αποτελέσματα που έχουν μέχρι στιγμής επιτύχει. Τα λάθη δεν ήταν της Ελλάδας. Τα λάθη για μια ακόμη φορά ήταν των δανειστών. Μόνο που αυτά τα λάθη καλούμαστε να τα πληρώσουμε πάλι εμείς. Οι Έλληνες φορολογούμενοι και οι επιχειρήσεις. Μέχρι πότε όμως θα πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα; Ας ελπίσουμε όχι για πολύ! Καλημέρα σε όλες τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες μας.
