ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Μια απόφαση που ανοίγει το δρόμο σε εκατομμύρια φορολογουμένους, με τη σφραγίδα μάλιστα του Συμβουλίου Επικρατείας να αμφισβητήσουν τη φορολογία των ακινήτων τους προσκομίζοντας οι ίδιοι αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία η φορολογική διοίκηση με βάση την αποφαση του θα πρέπει να αποδεχτεί και να συνεκτιμήσει. Πρόκειται για την υπ΄αριθμόν 86/15 απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, η οποία ελήφθη μάλιστα σε πιλοτική δίκη η οποία, όπως εκτιμούν έμπειροι νομικοί ανοίγει διάπλατα τον δρόμο της διεκδίκησης αποζημιώσης για τους έλληνες πολίτες σχετικά με την εξοντωτική και εξωπραγματική φορολογία ακινήτων που πλήρωσαν τόσα χρόνια. Η σημαντικότητα της αποφασης εδράζεται στο ότι πλέον η διεκδίκηση αποζημιώσης δεν θα στηρίζεται στη διαφορά στις αντικειμενικές αξίες αλλά στην εκτίμηση ορκωτού εκτιμητή για την πραγματική αξία του ακινήτου τους. Το δικαστήριο δέχτηκε για πρώτη φορά στα χρονικά ότι δικαιούται να το πράξει ο φορολογούμενος.
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ Η ΔΟΥ
Όπως εξηγεί ο δικηγόρος Γιάννης Κυριακόπουλος «η απόφαση αυτή του ΣτΕ είναι ιδιαιτέρως σοβαρή καθώς θίγει την «πεμπτουσία» του προβλήματος του προσδιορισμού της φορολογητέας αξίας των ακινήτων, όχι περιστασιακά ούτε με βάση το εάν η «εκάστοτε» αντικειμενική αξία οφείλει να προσαρμόζεται ή όχι, όπως έκριναν άλλες συναφείς αποφάσεις:
Αυτό που αναδεικνύεται είναι η δυνατότητα του φορολογουμένου να αμφισβητήσει την φορολογητέα αξία ακινήτων όπως έχει προσδιοριστεί στο εκκαθαριστικό σημείωμα – δήλωση Φ.Α.Π. βάσει του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού αγοραίας αξίας και, στην συνέχεια, να ζητήσει από το δικαστήριο, με προσφυγή του κατά της σχετικής απορριπτικής πράξης του προϊσταμένου της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., τον εκ μέρους του προσδιορισμό της, προσκομίζοντας την εκτίμηση επαγγελματία ορκωτού εκτιμητή η οποία θα διεξαχθεί με τα κριτήρια της εκτιμητικής επιστήμης».
ΙΣΧΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Οι Ελληνες φορολογούμενοι ζητούσαν λοιπόν από το ΣτΕ τα αυτονόητα, που ισχύουν στο διεθνές στερέωμα: Σημειωτέον ότι οι αντίστοιχες φορολογικές νομοθεσίες στο εξωτερικό (ειδικά στις ΗΠΑ και στη Γαλλία) προβλέπουν πάντα το δικαίωμα του φορολογούμενου να αμφισβητεί την αξία που υπολόγισε η φορολογική αρχή για ένα ακίνητο. Αλλωστε , όπως εξηγεί ο κ.Κυριακόπουλος, ο υπολογισμός της αξίας των ακινήτων για τον ΕΝΦΙΑ δεν είναι ίδιος με την “αντικειμενική αξία” που εφαρμόζουν οι συμβολαιογράφοι ή οι λογιστές και στηρίζεται αποκλειστικά στις πληροφορίες που υπάρχουν στις δηλώσεις Ε9. Αυτός ο τρόπος υπολογισμού
δεν είναι διαθέσιμος στον φορολογούμενο και ως εκ τούτου δεν μπορεί να ελεγχθεί αν έχει εφαρμοστεί σωστά ο Νόμος, καθώς ΜΟΝΟΝ οι υπάλληλοι των Δ.Ο.Υ. έχουν πρόσβαση στους συντελεστές βάσει των οποίων έχει γίνει ο υπολογισμός της αξίας των ακινήτων. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κάθε φορολογούμενος δικαιούται να φορολογηθεί στην πραγματική αξία του ακινήτου του.
ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ
Το δικαστήριο λοιπόν ήρθε και ξεκαθάρισε πως πλεον ο φορολογούμενος μπορεί να αντιλέξει βασίμως σε αυτό που θεωρεί το κράτος «αξία του ακινήτου του». Αναφέρει στο σκεπτικό του στη σκέψη υπ’ αριθμόν 9: «Επειδή, όπως έχει παγίως κριθεί οι ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 41 του ν. 1249/1982 δεν είναι αντίθετες με το Σύνταγμα, αφού με αυτές δεν θεσπίζεται αμάχητο τεκμήριο προσδιορισμού της αξίας των εν λόγω ακινήτων, δεδομένου ότι ο φορολογούμενος δύναται με δική του πρωτοβουλία να αποστεί από την εφαρμογή του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού της αγοραίας αξίας, ζητώντας από το δικαστήριο, κατά την παράγραφο 6 της ως άνω διατάξεως, τον εκ μέρους του προσδιορισμό της.
Κατ’ αναλογία, και οι διατάξεις των άρθρων 32 και 34 του ν. 3842/2010,με τις οποίες, επίσης, παρέχεται στον φορολογούμενο η δυνατότητα να αμφισβητήσει την φορολογητέα αξία ακινήτων όπως έχει προσδιοριστεί στο εκκαθαριστικό σημείωμα – δήλωση Φ.Α.Π. βάσει του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού αγοραίας αξίας και, στην συνέχεια, να ζητήσει από το δικαστήριο, με προσφυγή του κατά της σχετικής
απορριπτικής πράξης του προϊσταμένου της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., τον εκ μέρους του προσδιορισμό της, δεν είναι, κατά το μέρος αυτό, αντίθετες με το Σύνταγμα.
Δια ταύτα
Επιλύει το ζήτημα που του τέθηκε παραδεκτώς ως εξής:
Εφόσον ο φορολογούμενος ο υποκείμενος σε φόρο ακίνητης περιουσίας, έχει τη δυνατότητα, κατά τις διατάξεις των άρθρων 32 και 34 του ν. 3842/2010, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με εκείνες του άρθρου 4 της κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 34 παρ.6 του νόμου τούτου (ν. 3842/2010) εκδοθείσης ΠΟΛ 1225/24.12.2012 απόφασης του Υφυπουργού Οικονομικών (Β 3573) [όπως τροποποιήθηκε με την ΠΟΛ 1188/30.7.2013 όμοια (Β 1919)],να αμφισβητήσει με προσφυγή του στο διοικητικό δικαστήριο το ύψος της αντικειμενικής αξίας του βαρυνόμενου με τον ως άνω φόρο ακινήτου του, η ως άνω ρύθμιση δεν αντίκειται στο Σύνταγμα».
