Πολλοί στα social media τις τελευταίες μέρες δείχνουν να συμφωνούν με τη διαπίστωση Μητσοτάκη ότι το θέμα είναι να τηρήσουμε τα μέτρα και να φρενάρουμε την εξάπλωση του ιού. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός, μιλώντας από βήματος Βουλής, εξέφρασε έναν συλλογισμό με τον οποίο προσπάθησε να «ξεγλιστρήσει» από την συζήτηση για το πόσο η κυβέρνηση (δεν) ενίσχυσε τις ΜΕΘ και δεν πολλαπλασίασε τις κλίνες Εντατικής Θεραπείας.
«Δυστυχώς, κάποιοι από τους συνανθρώπους μας θα αναγκαστούν να νοσηλευθούν σε ΜΕΘ και δυστυχώς κάποιοι θα καταλήξουν», μας είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να προσθέσει: «Και 3.000 ΜΕΘ να είχαμε, οι 1.500 θα κατέληγαν». Αφήνουμε στην άκρη το κυνικό υπονοούμενο του εν λόγω ισχυρισμού, αφού αυτό που «προκύπτει» πίσω από τις λέξεις ως συμπέρασμα είναι ότι δεν είχε κανένα νόημα η ενίσχυση των ΜΕΘ.
Πέραν αυτού, το πρωθυπουργικό σόφισμα έχει πολύ κοντά ποδάρια και δεν αντέχει στην λογική: προφανώς, η ανάγκη να ανασχεθεί η πανδημία είναι το βασικό ζητούμενο. Δεν υπάρχει αμφιβολία επ’ αυτού. Ωστόσο, το θέμα είναι τί κάνουμε ως τότε. Το ερώτημα λοιπόν, δεν είναι αν μπορεί να μειωθεί η θνητότητα εντός των ΜΕΘ, αφού κυβέρνηση και αντιπολίτευση προφανώς δεν είναι οι κατάλληλοι φορείς για να μιλήσουν γι’ αυτό. Το θέμα, δεν είναι, λοιπόν, αν θα κατέληγαν 1.500 συμπολίτες μας ακόμη και αν είχαμε 3.000 ΜΕΘ. Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση έχει φροντίσει ώστε να μην πεθάνουν εκτός ΜΕΘ όσοι χρειαστούν διασωλήνωση και νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Και αυτό το βασικό ερώτημα, που θα βρίσκει διαρκώς μπροστά της η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν κρύβεται πίσω από αυτονόητες διαπιστώσεις και φθηνά σοφίσματα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
