Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «μάγος» ή να έχει πρόσβαση στα άδυτα του Μεγάρου Μαξίμου, για να διαγνώσει ότι το βασικό σχέδιο της κυβέρνησης είναι να εκμεταλλευθεί πολιτικά το εμβόλιο για τον κορωνοϊό.
Στόχος είναι να επουλωθεί το τρωθέν προφίλ του πρωθυπουργού και να ξεχάσει η κοινωνία πόσο ανοχύρωτα έμειναν τα νοσοκομεία, πόσο λίγες ήταν οι προσλήψεις των γιατρών και νοσηλευτών, πόσο τραγικά καθυστερημένη ήταν η λήψη μέτρων, πόσο ανεπαρκής ήταν η ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, πόσο ανένδοτη κατά της συνταγογράφησης των διαγνωστικών τεστ ήταν η κυβέρνηση ως τη δωδεκάτη ώρα.
Στόχος, λοιπόν, είναι να ξεχαστούν όλα αυτά από μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα που θα θέλει την ελληνική κοινωνία «να αφήνει πίσω της τα δύσκολα» και έναν πρωθυπουργό που θα οδηγεί με ασφάλεια, ως άλλος Μωυσής, την χώρα στο εμβόλιο και την ασφάλεια της συλλογικής ανοσίας. Βεβαίως, το ότι η Ελλάδα έχει προ πολλού ξεπεράσει τους 3.000 νεκρούς και ζούσαμε αρκετές ημέρες με καθημερινές εκατόμβες θυμάτων δεν ξεχνιέται.
Όπως δεν θα ξεχαστεί η κατάσταση την οποία άφησε η κυβέρνηση να διαμορφωθεί στην πραγματική οικονομία, αφού όταν βγούμε στο ξέφωτο της «ανοσίας της κοινότητας», θα έρθουμε αντιμέτωποι με καταστάσεις που είχαμε βιώσει μόνο στο «βαθύ» μνημόνιο: με περίπου 25% ανεργία, με 14% ύφεση, με χιλιάδες λουκέτα, που θα συνοδευθούν από εκτροχιασμό των δημοσίων οικομικών, δυσπραγία των ασφαλιστικών ταμείων και πάει λέγοντας.
Επιστροφή, όμως, στα του εμβολίου: η κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει τα «ταρατατζούμ», για να πείσει ότι είναι οργανωμένη. Ωστόσο, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά: η απόφαση για προμήθεια εμβολίων δεν αποτελεί επιτυχία της Αθήνας -αντιθέτως, η χώρα μας θα πάρει όσα εμβόλια τής αναλογούν βάσει της γενικής συμφωνίας που συνήψε η Ε.Ε. με τις φαρμακευτικές εταιρείες που τα παράγουν.
Επίσης, η κυβέρνηση πήρε τις ΤΟΜΥ, τις δομές πρωτοβάθμιας υγείας, που είχε ιδρύσει ο ΣΥΡΙΖΑ και τις έκανε «1.018 κέντρα εμβολιασμού», για να δείξει ότι έχει σχέδιο.
Μόνο που η αλλαγή ταμπέλας δεν φτάνει: κανείς ποτέ δε μας είπε τί σημαίνει «δυναμικότητα εμβολιασμού 2 εκατομμυρίων ανθρώπων ανά μήνα», αφού τον δεύτερο μήνα θα πρέπει να υπάρξει και ο επαναληπτικός εμβολιασμός όσων θα έχουν εμβολιαστεί έναν μήνα πριν.
Παραλλήλως, δεν ξέρουμε καν πόσες δόσεις του εμβολίου θα έρχονται κάθε φορά, αλλά και αν στην πράξη επαρκεί ο υπολογισμένος χρόνος των 15 λεπτών για κάθε εμβολιασμό -ούτε και το κατά πόσον με αυτό τον χρόνο θα διασφαλιστεί ότι δε θα σχηματιστούν «κορωνο-ουρές» έξω από τα εμβολιαστικά κέντρα.
Όλα αυτά θέλουν χρόνο. Και, μια και περί χρόνου ο λόγος, ακόμη δεν ξέρουμε για πόσο χρόνο προσφέρουν ανοσία τα συγκεκριμένα εμβόλια. Κατά συνέπεια, στην παρούσα φάση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ισχύει ο στίχος του Σαββόπουλου «τον χειμώνα τούτο άμα τον πηδήσαμε/άιντε και για δέκα χρόνια καθαρίσαμε».
Θα χρειαστούν μήνες για να «καθαρίσουμε». Και θα χρειαστούν μέτρα. Μέτρα που μπορεί να είναι και μία τρίτη καραντίνα. Και που μπορεί να καταστούν και αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αν η κυβέρνηση συνεχίσει, για λόγους πολιτικούς εκμετάλλευσης, να καλλιεργεί μία αίσθηση χαλαρότητας, ότι δήθεν μόλις έρθει η πρώτη παρτίδα εμβολίων στη χώρα, θα πάρουμε κατευθείαν τη ζωή μας πίσω.
