Το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, θέτουν ξανά, με αφορμή και τις «αποκαλύψεις Γκαλμπρέϊθ», οι εκπρόσωποι του παλιού μνημονιακού κατεστημένου. Εκτιμούν, προφανώς, ότι η προβολή του διλήμματος διευκολύνει την επιχειρηματολογία τους και δικαιώνει την επιλογή τους, για πιστή εκτέλεση των μνημονιακών όρων, εμφανίζοντας την ως μονόδρομο. Το «καταλυτικό» επιχείρημα τους είναι πως μια άλλη πορεία, που θα μας οδηγούσε στην επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, θα… άνοιγε τις πύλες της κόλασης. Αυτό το επιχείρημα επανέλαβαν και χθες, μετά τα όσα αποκαλύφθηκαν, για τα παρασκήνια του περσινού δημοψηφίσματος. Με αυτή την επιχειρηματολογία δικαιολογήθηκε άλλωστε και η απόρριψη της «πρότασης Σόιμπλε», για συντεταγμένη έξοδο από την Ευρωζώνη. Ελα, όμως, που οι προβλέψεις που, ως δυνητικά ενδεχόμενα, προβάλλονται, για την περίπτωση επιστροφής στη δραχμή, επαληθεύονται σε πραγματικές συνθήκες, εδώ και καιρό, με διαρκή, μάλιστα, επιδείνωση, εντός της Ευρωζώνης. Αν συνδυάσουμε, πολλαπλασιαστικά, τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ απώλειες στην καθημερινότητα των πολιτών (μείωση των ονομαστικών αποδοχών συν την απώλεια διαθέσιμου εισοδήματος, λόγω υπερφορολόγησης) η κατάσταση δεν απέχει, αν δεν ξεπερνά, τις εφιαλτικές προβλέψεις. Πολύ περισσότερο, αν συνυπολογίσουμε και τις υπόλοιπες παραμέτρους, όπως την υψηλή ανεργία-ιδίως στους νέους-τη μαζική αποδημία νέων και μορφωμένων, αλλά και την καταστροφή της εγχώριας παραγωγικής βάσης, το τελευταίο διάστημα δε και την «έξοδο» από την αγορά, των τελευταίων ισχυρών πυλώνων της εγχώριας επιχειρηματικότητας . Τι νόημα έχει, τούτων δοθέντων, η προβολή του διλήμματος, όταν, μάλιστα, είναι πανθομολογούμενο πως οι επιβαλλόμενες πολιτικές, όχι μόνο δεν προσφέρουν καμιά προοπτική και ελπίδα, αλλά, απλώς, επιτείνουν τη φτώχια και την κοινωνική αποσάθρωση; Οι όροι του διλήμματος, μάλιστα, ενδεχομένως και να αντιστρέφονται, αν λάβουμε υπόψη και την, ταπεινωτική πολλές φορές, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και, μάλιστα, στο σκληρό της πυρήνα, καθώς και τις εξωφρενικές αξιώσεις των δανειστών, για τοποθέτηση γκαουλάϊτερ στις τράπεζες. Γι` αυτό και δεν είναι τυχαίο, ούτε αποτελεί έκπληξη, το ότι στα σχετικά ευρήματα, ανεβαίνει σταθερά, ενίοτε και εντυπωσιακά, το ποσοστό όσων δε θεωρούν καταστροφική, τυχόν έξοδο από την Ευρωζώνη, ή τη θεωρούν και προτιμητέα επιλογή. Εάν συνεχιστεί η σημερινή, καταστροφική και αδιέξοδη πορεία, μην εκπλαγείτε αν δείτε και πλήρη αντιστροφή της σχετικής τάσης. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί, εφόσον δεν υπάρξουν θεαματικές αλλαγές, που θα ανατρέπουν τα υφιστάμενα δεδομένα.
