Η φράση «το 2020 δεν είναι 2018» χρησιμοποιήθηκε χθες και από τον Γιώργο Κουµουτσάκο, αλλά και από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Στέλιο Πέτσα, προκειμένου να δικαιολογήσει τα «είπα-ξείπα» για την μερική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο. Για όποιον-αν δεν έχει παρακολουθήσει τη συζήτηση, υπενθυμίζεται ότι οι «γαλάζιοι», όταν ο Νίκος Κοτζιάς, αποχωρώντας από το υπουργείο Εξωτερικών, είχε προαναγγείλει πως η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε «στα σκαριά» την μερική επέκταση στο Ιόνιο, είχαν σηκωθεί στα κεραμίδια, ζητώντας να µην γίνει κάτι τέτοιο.
Ντόρα Μπακογιάννη, Άδωνις Γεωργιάδης, Γιώργος Κουμουτσάκος, Άγγελος Συρίγος (χωρίς, ωστόσο, να έχει τότε πολιτική ιδιότητα), Βασίλης Κικίλιας, Θάνος Πλεύρης και πολλοί άλλοι εξηγούσαν γιατί η μερική επέκταση ενισχύει το επιχείρημα της Τουρκίας περί «ειδικού καθεστώτος στο Αιγαίο». Μάλιστα, τινές εξ αυτών καλούσαν την τότε κυβέρνηση «να µην τολμήσει» να προχωρήσει σε μερική επέκταση, φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστούν ότι κάτι τέτοιο «θα έκοβε την Ελλάδα στα δύο».
Βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι όντως, το 2020 δεν είναι 2018. Με άλλα λόγια, τότε δεν υπήρχε το τουρκολιβυκό μνηµόνιο ούτε ήταν τόσο αναβαθμισμένη η τουρκική προκλητικότητα. Ωστόσο, όταν για µία κίνηση λες ότι «κόβει την Ελλάδα στη μέση», τότε αυτό αποτελεί τόσο βαριά κουβέντα που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί µε την επίκληση του τουρκολιβυκού μνηµονίου. Ακόμη κι έτσι, όμως, αν οι δύο φράσεις συνδυαστούν, τότε η παραδοχή που προκύπτει είναι ότι η ΝΔ «κόβει την Ελλάδα στη μέση» λόγω… Τουρκολιβυκού μνηµονίου. Έλα, όμως, που το πρώτο σκέλος της φράσης απουσιάζει από την παραδοχή των «γαλάζιων» ότι «το 2020 δεν είναι 2018».
Εκτός, βεβαίως, κι αν µε τη φράση αυτή δεν εννοούν το τουρκολιβυκό µνηµόνιο, αλλά κάτι άλλο: ότι το 2018 ήταν αντιπολίτευση και η κριτική ήταν τζάµπα, ενώ τώρα που είναι κυβέρνηση «λούζονται» όσα έλεγαν τότε. Άλλωστε, η πρώτη φορά θα ‘ναι;
Γιώργος Μελιγγώνης
