Eτσι ὀνομάσαμε σὲ προηγούμενο ἄρθρο μας τὴν πολιτικὴ μας πορεία. Μὲ «πουθενάδες πολιτικούς» (ὁ ὅρος «πουθενάδες» ἀνήκει σὲ ἐκλεκτὴ ποιὴτρια) ἦταν φυσικὸ καὶ τὸ ταξίδι πρὸς τὴν Εὐρὼπη, μακρὸ ταξίδι μέσα στὴ νύκτα καὶ μὲ ἀπέραντη νύχτα, νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ νῆσο τῶν Λωτοφάγων, ὅπου ἐφάγαμε τὸν λωτὸ καὶ ξεχάσαμε ποιοὶ εἴμαστε, ἀπὸ ποῦ εἴμαστε καὶ ποῦ πᾶμε. Οὔτε κἄν ξέραμε τὶ κάναμε. Ξεριζώναμε τὶς ἱερὲς ἐλιὲς μας, γιὰ νὰ πάρουμε ἐπιδοτήσεις! Δείχναμε περισσότερο βάρος στὴν πολυφαγία καὶ καλοφαγία καὶ ἐλάχιστη στὴν παραγωγικὴ ἐργασία. Ὅλα τὰ κατασκευαστικὰ ἐπαγγέλματα πέρασαν σταδιακὰ σὲ χέρια Ἀλβανῶν, Βουλγάρων, Πολωνῶν καὶ ἄλλων τινῶν. Ἄν δὲν ὑπῆρχαν οἱ Ἀλβανοὶ, Πακιστανοὶ, Ἀφγανοί κ.λπ. ἡ ἀγροτικὴ μας παραγωγὴ θὰ ἦταν μηδαμινὴ. Ποιὸς μαζεύει τὶς ἐλιὲς, τὶς φράουλες, τὰ βερύκοκα, τὰ ροδάκινα, τἰς ντομάτες; Οἱ Ἕλληνες ἐποπτεύουν καὶ οἱ ξένοι δουλεύουν. Κάποτε οἱ ὅροι θὰ ἀντιστραφοῦν. Πρὸ ἐτῶν, ὅταν εἴπα χιουμοριστικὰ σὲ μιὰ γνωστὴ ἐκπομπὴ ὅτι οἱ νέοι μας πρέπει νὰ μάθουν ἀλβανικὰ, γιὰ νὰ συνεννοοῦνται μὲ τὰ αὐριανὰ τους ἀφεντικὰ, δύο καναλόσκυλα ἔσπευσαν νὰ μοῦ κολλήσουν τὴ ρετσινιὰ τοῦ… ρατσιστῆ. Ἀλλὰ ρατσιστὴς εἶναι ὅποιος δὲν τοῦ ἀρέσει τὸ φυσικό του μαλλί καὶ τὸ βάφει… χρυσαφί.
Τὸ «Πλοῖο τῶν Τρελῶν», ὅπως εἶναι ὀνομάσει σὲ τίτλο βιβλίου μου ἀπὸ τὸ 1986 τὸ σκάφος τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας, λόγῳ τῆς ἄγονης γραμμῆς ποὺ ἀκολουθοῦσε, κάποτε ἐξώκειλε στὸν παγωμένο ὠκεανὸ τῆς Εὐρώπης. Οἱ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι καὶ… ἑταῖρες μας, γιὰ νὰ μᾶς σώσουν μᾶς ἔριξαν μὲ γάντζους σχοινιά. Καὶ γιὰ νὰ μᾶς δέσουν καλὰ, τὰ πέρασαν θηλιὰ στὸ λαιμὸ μας. Σχοινιὰ εἶναι τὰ λεγόμενα μνημόνια ποὺ λειτουργοῦν τώρα σὰν μνημόσυνα. Αὔριο οἱ ξένοι θὰ καθορίζουν καὶ τὸ πότε θὰ ἀφοδεύσουμε. Καὶ κοντὰ στὶς πληγὲς ποὺ προκαλέσαμε οἱ ἴδιοι στὸν ἑαυτό μας, λόγῳ τῆς κακοκεφαλιᾶς μας, προστέθηκαν κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια τὰ σμήνη καὶ τὰ στίφη τῶν προσφύγων. Πολύ κομψὰ ὁ πρωθυπουργὸς εἶπε στοὺς Εὐρωπαίους ὅτι δὲν θὰ γίνουμε ἀποθήκη ψυχῶν. Δυστυχῶς γίναμε ὁ σκουπιδότοπος τῆς Εὐρώπης. Διότι σὰν σκουπίδια ἀντιμετωπίζει ὁ πολιτισμένος Εὐρωπαῖος ὅλο αὐτὸ τὸ ἀλλόθρησκο καὶ ἀλλόχρωμο ἀνθρωπομάνι. Οἱ πρώην κομμουνιστικὲς χῶρες ἔλαβαν –κατ’ ἀντίθεση πρὸς τὴν πολιτικὴ τῶν ἀνοιχτῶν θυρῶν– φερμουὰρ στὰ σύνορά τους. Ἔτσι στὴ χώρα μας, σύμφωνα μὲ ἐπίσημες πηγὲς, ἔχουν συγκεντρωθεῖ μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ χαράσσονται οἱ γραμμές αὐτὲς, 58.000 ψυχές.
Πιστεύω ὅτι εἶνα περισσότερες. Πάντως θὰ γίνουν πολύ περισσότερες, ὅταν ὁ Ἐρντογὰν θὰ ξαμολύσει οὐσιαστικὰ ἐναντίον μας, τοὺς 3.000.000 πρόσφυγες ποὺ ἔχουν συγκεντρωθεῖ στὴ χώρα του. Χώρια οἱ διωκόμενοι Τοῦρκοι.
Τὶ μᾶς ἀπομένει; Τὴ λύση δίνουν κάποιοι ἐπιτήδειοι ποὺ πουλᾶνε στοὺς πρόσφυγες πλαστὰ ἐπίσημα χαρτιὰ, ὅπως π.χ. διαβατήρια, ἤ ποὺ μὲ σκάφη ἀναψυχῆς, ἔναντι ἁδρᾶς ἀμοιβῆς, τοὺς μεταφέρουν σὲ διάφορες ἀκτὲς τῆς Εὐρώπης. Ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ἀφοῦ εἶναι κολλημένη μὲ τὴν πλάτη στὸν τοῖχο, μπορεῖ ἀνεπισήμως νὰ ψιθυρίσει στὸ αὐτὶ τῶν Εὐρωπαίων «φίλων» μας ὅτι θὰ κάνει στραβὰ μάτια, ὅταν μεγάλα σκάφη θὰ παραλαμβάνουν τὴν προσφυγικὴ μᾶζα ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς ἀκτὲς καὶ θὰ τίς μεταφέρουν σὲ διάφορες εὐρωπαϊκὲς. Μποροῦν τὰ παράνομα κυκλώματα νὰ ὀργανώσουν ἄλλου εἴδους ἀποβάσεις τύπου Νορμανδίας. Νέες ἐπιχειρήσεις Ὄβερλορντ. Ἔξ ἄλλου ἐπιθυμία τῶν προσφύγων δὲν εἶναι νὰ μείνουν στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ νὰ πᾶνε στὶς βόρειες χῶρες. Εἶναι ἀπάνθρωπο ἐμεῖς οἱ πολιτισμένοι νὰ μὴν ἱκανοποιοῦμε αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία τους. Ἐπὶ πλέον στὴν Ἑλλάδα πῶς θὰ ζήσουν; Ἡ χώρα μας δὲν μπορεῖ νὰ συντηρήσει τὸ δικό της πληθυσμό. Συνεπῶς ἰσχύει τὸ παροιμιακό: «Τί νὰ κάνει ὁ κρύος τοῦ παγωμένου;».
www.sarantoskargakos.gr
