Της Τάνιας Καραγιάννη από την Κυριακάτικη Kontranews
Το ζήτημα της αξιοποίησης των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης θα συνεχίσει να μας απασχολεί για πολύ καιρό στο μέλλον και σίγουρα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της θητείας της παρούσας κυβέρνησης. Ως γνωστόν, η υλοποίησή του συγκεκριμένου προγράμματος εκτείνεται τουλάχιστον έως το 2026 και συνεπώς θα δεσμεύει τη χώρα και την επόμενη ή/και τις επόμενες κυβερνήσεις ως τότε. Υπό αυτή την έννοια, αυτονοήτως θα έπρεπε να έχει εξ αρχής αποτελέσει αντικείμενο ενός ευρύτατου, εκτενούς και ουσιαστικού διαλόγου ανάμεσα στην Κυβέρνηση, τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, τους φορείς τη αυτοδιοίκησης, τους παραγωγικούς φορείς και της κοινωνίας των πολιτών. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε. Η σημερινή Κυβέρνηση σχεδίασε μόνη και κατέληξε σε ένα πρόγραμμα, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ ενσωματώνει την κεντρική φιλοσοφία της Έκθεσης Πισσαρίδη.
Ωστόσο, ούτε ο τρόπος που αυτό διαμορφώθηκε ούτε το περιεχόμενό του δικαιολογείται να προκαλούν σε κανέναν έκπληξη. Έπειτα άλλωστε από δύο χρόνια διακυβέρνησης, η ΝΔ έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής, ικανά να οδηγήσουν και τον πιο επιεική και καλοπροαίρετο παρατηρητή σε ασφαλή συμπεράσματα τόσο για τον μονομανή τρόπο που έχει επιλέξει η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να ασκεί εξουσία όσο και για το αντικοινωνικό περιεχόμενο της πολιτικής που εφαρμόζει. Σήμερα, είναι πλέον εμφανέστατη η επίθεση στους θεσμούς, στα εργασιακά δικαιώματα, στο Κοινωνικό Κράτος, στους νέους, στον πολιτισμό, στο περιβάλλον. Μια επίθεση που ξεδιπλώνεται με τρόπο συστηματικό και μεθοδικό και βεβαίως με τη συνδρομή των λεγόμενων συστημικών ΜΜΕ.
Στην ίδια αυτή κατεύθυνση, σημαντικά υποβοηθητικό ρόλο έχει παίξει και η πανδημία, καθώς έχει λειτουργήσει για τη σημερινή Κυβέρνηση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που λειτούργησε την περίοδο 2010-2014 για τις τότε κυβερνήσεις «η επαπειλούμενη χρεοκοπία της χώρας». Όπως και τότε έτσι και σήμερα η κρίση -τότε οικονομική, τώρα πανδημική- αξιοποιήθηκε ως προπέτασμα καπνού για την αναστολή της κανονικής λειτουργίας του Κοινοβουλίου, την περιστολή των δημοκρατικών διαδικασιών και την fast track επικύρωση εξαιρετικά αντικοινωνικών νομοσχεδίων.
Πολλά μάλιστα από αυτά στρέφονται με τόσο κατάφορα προκλητικό τρόπο κατά των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της μεγάλης πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας, των εργαζόμενων, των μικρομεσαίων, των νέων, που θα τα ζήλευε και η Τρόικα! Ταυτόχρονα, αποτελούν την κύρια αιτία εξαιτίας της οποίας ο λαός μας θα συνεχίσει, και στη μετά-Covid εποχή, να αναζητά τρόπο «επιβίωσης». Αυτή τη φορά, μάλιστα, περνώντας μέσα από τις Συμπληγάδες δύο κρίσιμων νομοθετημάτων. Από τη μια, του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, που κάνει επικίνδυνα ορατό τον κίνδυνο της πτώχευσης για χιλιάδες οφειλέτες και που τέθηκε σε εφαρμογή πριν καλά-καλά αποκατασταθούν οι φυσιολογικοί ρυθμοί στην οικονομική δραστηριότητα, έπειτα από έξι ολόκληρους μήνες lockdown, χωρίς να έχουν προηγηθεί ουσιαστικά μέτρα στήριξης για μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επαγγελματίες και πολλά επιπλέον δισ. ευρώ ιδιωτικού χρέους να βαραίνουν νοικοκυριά, εργαζόμενους. Και από την άλλη, νέων ρυθμίσεων για τα εργασιακά, που προωθούνται αυτό το διάστημα από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Ένα νομοσχέδιο που αποτελεί casus belli για τον κόσμο της Εργασίας, καθώς έρχεται να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ΣΕΒ και μιας μικρής μερίδας μεν, μεγάλων δε, επιχειρηματιών, μέσα από την υιοθέτηση βαθιά αντεργατικών ρυθμίσεων.
Υπό αυτό το πρίσμα, είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους το ζήτημα του Ταμείου Ανάκαμψης έχει τόσο σημαντική και βαρύνουσα σημασία για το μέλλον της χώρας και του λαού μας και συνεπώς το γιατί θα έπρεπε να έχει τύχει ευρύτατης διαβούλευσης. Εκ των προτέρων. Και όχι προσχηματικά και εκ των υστέρων. Αν αυτή η συζήτηση είχε πραγματοποιηθεί, θα είχαμε βρεθεί μπροστά σε ένα ερώτημα το οποίο ενσαρκώνει μια ιστορικά κρίσιμη επιλογή. Ή με τον δρόμο της Κυβέρνησης της ΝΔ που υιοθετεί την κεντρική φιλοσοφία της Έκθεσης Πισσαρίδη, αναπαράγει παθογένειες του παρελθόντος, υποθηκεύει το παραγωγικό μέλλον της χώρας, διευρύνει τις ανισότητες και τελικά λειτουργεί εις βάρος της πλειοψηφίας. Ή με τον δρόμο που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και ο προοδευτικός κόσμος της χώρας. Την αξιοποίηση δηλαδή αυτών των κονδυλίων, στην κατεύθυνση των αναγκαίων μετασχηματισμών για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τη δίκαιη πράσινη μετάβαση, την ενίσχυση της εργασίας και των μισθών, την στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων την ανασυγκρότηση και ενδυνάμωση των δομών του Κοινωνικού Κράτους, ιδίως της Δημόσιας Υγείας. Με την κοινωνία παρούσα και όρθια.
* Αναπληρώτριας Εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
