Ραγδαίες εξελίξεις δρομολογεί η διαφαινόμενη λύση στο μεγάλο αυτό εθνικό θέμα. Η διαφαινόμενη λύση στο Σκοπιανό προκαλεί κραδασμούς στο πολιτικό σύστημα.
Γιατί η επίλυση ενός κρίσιμου εθνικού θέματος μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού όπως έγκαιρα είχε προβλέψει ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης.
Καταλύτη ραγδαίων εξελίξεων θα αποτελέσει η ψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή.
Η σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις που βάζουν σε προτεραιότητα τα συμφέροντα του λαού και του Έθνους με αυτούς που έχουν αναγάγει σε στρατηγική τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και την καταστροφολογία, θεωρείται δεδομένη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά επιχειρούν να υπονομεύσουν εκ των προτέρων μια λύση του Σκοπιανού για να μην υποστούν ταπεινωτική πολιτική ήττα στη Βουλή.
Είναι γνωστό ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι βουλευτές του Ποταμιού ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσουν την Φώφη Γεννηματά στον επικίνδυνο κατήφορο και θα υπερψηφίσουν το κυβερνητικό σχέδιο για το Σκοπιανό.
Αναγκαστικά η Φώφη Γεννηματά είναι υποχρεωμένη να εγκαταλείψει την αδιαλλαξία και τον εναγκαλισμό με τη Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να διασώσει την ενότητα του κόμματός της.
Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει να μείνει μόνη με τρεις, τέσσερις ακόμα βουλευτές με ό,τι συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη για το μέλλον του Κινήματος Αλλαγής.
Αντίστοιχοι προβληματισμοί εκδηλώνονται και στη Νέα Δημοκρατία. Μια σειρά από στελέχη με ιστορική διαδρομή θεωρούν επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό την τακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη να εμμείνει στην ακροδεξιά ρητορική αρνούμενος να ψηφίσει υπέρ της λύσης στο Σκοπιανό.
Ευρωπαίοι και Αμερικανοί παρακολουθούν από κοντά τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στο επίμαχο αυτό ζήτημα και προβληματίζονται έντονα για τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί η ταύτιση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ακροδεξιές πρακτικές.
Βέβαια κάποιοι αποδίδουν τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη στον άκρατο πολιτικό καιροσκοπισμό και στην εναγώνια προσπάθειά του να συσπειρώσει το λεγόμενο εθνικοπατριωτικό ακροατήριο, το οποίο έχει αλλεργία με το φιλελευθερισμό.
Σε κάθε περίπτωση η στάση του είναι ανεύθυνη επικίνδυνη και με πολλά ρίσκα. Αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας ακολουθεί μια εθνική στρατηγική επιδιώκοντας τη λύση του κρίσιμου αυτού προβλήματος χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος ούτε να εκβιάζεται από το μέγεθος των αυθόρμητων λαοσυνάξεων. Εξ’ άλλου οι ηγέτες αποφασίζουν πάντα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι ανάλογα με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και το μέγεθος των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας.
Είναι σίγουρο ότι με τον Αλέξη Τσίπρα θα συμπορευτούν και άλλες δυνάμεις από το χώρο της Κεντροαριστεράς. Η ενότητα γραμμής στα κρίσιμα ζητήματα όπως το Σκοπιανό, ο εκλογικός νόμος και η έξοδος από τα μνημόνια ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη της Κεντροαριστεράς διαμορφώνουν αναγκαστικά ένα νέο πολιτικό τοπίο.
Γι’ αυτό το Φθινόπωρο δεν αποκλείεται να βρεθούμε μπροστά σε ραγδαίες εξελίξεις και νέες πολιτικές συμμαχίες οι οποίες θα σηματοδοτήσουν τη μεταμνημονιακή εποχή.
