Κάθε χρόνο, από το 1914, το φεστιβάλ κλασσικού θεάτρου στο Ελληνικό θέατρο των Συρακουσών επιλέγει ένα διαφορετικό θέμα.
Για το 2019 το θέμα ήταν, οι γυναίκες στον πόλεμο ή γυναίκες κατά του πολέμου. Οι θεατρικές παραστάσεις που παίχτηκαν, ήταν η «Ελένη» και οι «Τρωάδες» του Ευριπίδους και η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνους.
Σύμφωνα με τον Λουτσιάνο Κάμφορα, που ήταν ο εισηγητής, τρείς ήταν οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτήν την θεματολογία:
-Η κυρίαρχη σύγκρουση, άνδρα-γυναίκας, ανά τους αιώνες (Ο Έγκελς έγραψε ότι πρόκειται για την πρωταρχική πάλη των τάξεων).
-Οι Αθηναίοι δραματουργοί, κατά τον μακροχρόνιο Πελοποννησιακό Πόλεμο, χάρις στον Ευριπίδη και τον Αριστοφάνη, συνειδητοποίησαν ότι υπήρξαν γυναίκες ηττημένες και θύματα (Τρωάδες) και γυναίκες νικήτριες (Αριστοφάνης).
-Γιατί δεν αναδεικνύεται επαρκώς η σπουδαιότητα του «σκανδάλου Αριστοφάνης».
«Το θέατρο είναι δικαίωμα και χρέος όλων. Η πόλις έχει ανάγκη το θέατρο και το θέατρο έχει ανάγκη τους πολίτες, είπε ο Πάολο Γκράσσι. Θέλουμε να βλέπουμε το θέατρο όχι μόνο σαν μια λαϊκή τελετή, αλλά σαν Κοινοβούλιο της κοινωνίας».
«Για περισσότερο από ένα αιώνα πραγματοποιείται στις Συρακούσες μια ουτοπία», μου γράφει ο φίλος μου Κώστας Δώρας, επί τιμή προξενικός εκπρόσωπος της Ιταλίας στην Λήμνο…
