ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ – ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟ ΟΙ ΕΥΡΩΦΟΒΙΚΟΙ – ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΣΜΩΝ
Την αγωνία του για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκφράζει o πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ).
«Βρισκόμαστε εδώ και αρκετό καιρό στην Ευρώπη σε κατηφορικό δρόμο. Η εμπιστοσύνη πολλών ανθρώπων στους θεσμούς συνολικά, είτε πρόκειται εθνικούς είτε για ευρωπαϊκούς, έχει χαθεί», δηλώνει ο κ. Σουλτς, ο οποίος βλέπει κίνδυνο «κατάρρευσης» της Ε.Ε, αφού «εάν οι Βρετανοί εγκαταλείψουν την Ε.Ε., θα υπάρξει απαίτηση και για άλλα δημοψηφίσματα για αποχώρηση».
Ο κ. Σουλτς δεν αποκλείει την άνοδο στην εξουσία και σε άλλες χώρες μέλη δεξιών ή αριστερών λαϊκιστών. Βέβαια οι ευρωφοβικοί είναι ακόμα μειοψηφία και η σιωπηρή πλειοψηφία βασίζεται στην πλάνη ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά, επισημαίνει ο Σουλτς. Το αποτέλεσμα όμως του δημοψηφίσματος στην Ολλανδία για τη συμφωνία σύνδεσης με την Ουκρανία αποδεικνύει ότι δεν μπορεί κανείς να βασίζεται σε μια τέτοια πλάνη.
Κατά τον κ. Σουλτς οι αρχηγοί των κρατών μελών της Ε.Ε. είναι συνυπεύθυνοι για την απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών προς αυτήν: «Κανένας αρχηγός κράτους δεν αγωνίζεται πραγματικά για να κατακτήσει την καρδιά των πολιτών», λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει πως στις απλουστευτικές απαντήσεις τις οποίες δίνουν οι εχθροί της Ευρώπης θα έπρεπε οι κυβερνώντες να απαντήσουν με μια καθαρή ομολογία πίστης προς την Ε.Ε. «Σε εποχές πόλωσης πρέπει να έχει κανείς το θάρρος να αποστασιοποιείται με σαφήνεια . Χρειαζόμαστε καθαρά μηνύματα, δεν επιτρέπεται να χανόμαστε σε λεπτομέρειες», δηλώνει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη γερμανική εφημερίδα.
Ο Σουλτς ζητά επίσης στη συνέντευξη του μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμών ώστε να καταστήσουν την Ε.Ε. πιο λειτουργική. «Η Ε.Ε. δημιουργήθηκε ως εργαλείο για την επίλυση προβλημάτων, αλλά πολλοί έχουν την εντύπωση ότι είναι μάλλον μέρος του προβλήματος».
Τέλος, επισημαίνει ως εξαιρετικά αρνητικό το ότι μεταθέτουν σοβαρά θέματα σε διακυβερνητικό επίπεδο όπου υπάρχει η αρχή της ομοφωνίας, αλλά συχνά οι αρχηγοί δεν συμφωνούν. Γι αυτό και εγκλωβίζεται κανείς από σύνοδο κορυφής σε σύνοδο κορυφής.
