Μία «αποκάλυψη» του Γιάννη Βαρουφάκη, από αυτές που συνηθίζει να κάνει σταγόνα-σταγόνα για να εξασφαλίζει την προβολή από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, ήταν αρκετή προκειμένου να προκαλέσει πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή, πολλά ΜΜΕ να την προβάλουν ως εάν να ανακάλυψαν την… χαμένη Ατλαντίδα, αλλά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προτείνει –λες και πρόκειται για εισαγγελέα- «κατ’ αντιπαράσταση εξέταση Τσίπρα-Βαρουφάκη για να μάθουμε τί έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015», όπως χαρακτηριστικά είπε.
«Η πρώτη μας διαφωνία τότε, το 2015, όταν ήμασταν στην ίδια κυβέρνηση αφορούσε αυτό: Θυμάμαι να λέει ‘ε, θα τους δώσουμε (σ.σ.: στους δανειστές) τα πλεονάσματα, να πάρουμε τα εργασιακά’. Του απαντούσα πως πρόκειται για σφάλμα. Τότε θεωρούσα ότι απλά είναι σφάλμα. Σήμερα γνωρίζω καλύτερα. Επρόκειτο για πολιτική επιλογή». Τάδε έφη ο Βαρουφάκης και από πολλούς αυτό προβλήθηκε ως η απολύτως αποστομωτική απόδειξη ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε κρυφή «μνημονιακή» ατζέντα. Βεβαίως, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά: εννοείται ότι για τη Αριστερά, τα εργασιακά –που, υπενθυμίζεται, ήταν σχεδόν διαλυμένα την περίοδο των Μνημονίων- αποτελούν Λυδία λίθο. Η Αριστερά θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι είναι ο πυρήνας της παραγωγής αλλά και της οικονομίας. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να έχουν τα δικαιώματα που προστατεύουν τη δουλειά τους, αλλά και να αμείβονται αξιοπρεπώς γι’ αυτή. Δεν είναι τίποτα διαφορετικό απ’ αυτό που είπε στην ίδια συνεδρίαση ο Αλέξης Τσίπρας: ότι, δηλαδή, ανάπτυξη χωρίς τους εργαζομένους δεν τον αφορά.
Ας δούμε, λοιπόν, τον πυρήνα της πρότασης –υποτιθέστω, πάντα, ότι ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 λέει την αλήθεια: προφανώς σε κάποια φάση που η διαπραγμάτευση είχε «σφίξει», ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί και να εξέτασε το ενδεχόμενο να «δώσει» τα πλεονάσματα για να «πάρει» τα εργασιακά: δηλαδή, να αποκαταστήσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα και τον κατώτατο μισθό, διασφαλίζοντας για τους πολλούς αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης και εργασιακής προστασίας, με «αντάλλαγμα» μεγαλύτερη φορολογία. Φορολογία, όμως, που όπως κάθε κυβέρνηση, θα μπορούσε να την κατευθύνει όπου ήθελε, επιβαρύνοντας περισσότερο τους έχοντες. Κοντολογίς, αυτό που εμφανίζεται να πρότεινε ο τότε πρωθυπουργός ήταν μία κλασική ταξική πολιτική, που επιτρέπει σε μία αριστερή κυβέρνηση να διασφαλίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων και την, μέσω αυτών, ανάπτυξη της οικονομίας, επιβαρύνοντας ταυτοχρόνως τους έχοντες, τους ιδιοκτήτες ακινήτων κ.α. Τώρα, αν αυτό ο κ. Βαρουφάκης αυτό το είπε για κακό, πρόβλημά του.
