Ασφαλως στο βαρύτατο απο συνέπειες μέτωπο του Προσφυγικού/Μεταναστευτικού εκείνο που μετράει είναι, πρώτα, η ανθρώπινη διάσταση – δεν λέμε καν το “ανθρωπιστική” που είναι κάτι το αρκετά συμβολοποιημένο, ψυχρό, απόμακρο και αρκετά “δήθεν”. Ακολουθεί η διεθνοπολιτική του διάσταση, καθώς το Προσφυγικό ήδη απειλεί και την Ευρώπη να αποσαθρώσει αλλά και στην συμβολή των γεωπολιτικών τεκτονικών πλακών Ευρώπης-Ασίας-Αφρικής να φέρει τέτοιες αναδιαρθρώσεις, που οι κρατικές οντότητες π.χ. της Ν.Α.Ευρώπης της Εγγύς/Μέσης Ανατολής και της Β. Αφρικής να πρέπει να κοιτάζονται με επιφυλακτικότητα (οι αναφορές σε “συνεχές” Ελλάδας-Τουρκίας, που με αρκετήν ελαφρότητα συναντιώνται στον δημόσιο λόγο, ας μην παραβλέπονται). Και στην συνέχεια, βλέπει κανείς την κυρίως πολιτική διάσταση, δηλαδή τις επιπτώσεις και μετενέργειες στην εσωτερική πολιτική σκακιέρα – που ήδη τις βλέπουμε και τις μετρούμε.
Βέβαια, άμα ειναι κανείς ειλικρινής, βλέπει σχετικά εύκολα ότι οι τρεις αυτές διαστάσεις – ανθρώπινη/ανθρωπιστική, γεωπολιτική, “δική μας” πολιτική – στην πραγματικότητα μας προκύπτουν σε αντίστροφή σειρά. Προηγείται και προέχει, ιδίως στον νου των αρχόντων μας αλλά και της μηντιακής ακολουθίας της, η πολιτική. Ακολουθεί η ενσωμάτωση της διεθνοπολιτικής διάστασης, που άλλωστε έρχεται κάθε τόσο και “σε δαγκώνει” όταν π.χ. οι Ευρωπαίοι διεκδικούν να σε θέσουν σε ρόλο αποδιοπομπαίου τράγου ή πάλι χρήσιμου buffer/αποσβεστικού μηχανισμου της προσφυγικής πίεσης. Η ανθρώπινη διάσταση μένει για ύστερα, για τον πολιτικό λόγο και για τον καθησυχασμο των συνειδήσεων – υπάρχουν, βλέπετε, κι αυτές στις αρχές του 21ου αιώνα…
… Όμως, υπάρχουν και “τα λεφτά”. Που ακόμη κι όταν επιχειρείται να μείνουν σε δεύτερο και τρίτο πλάνο, επιμένουν να αναπηδούν στο προσκήνιο. Τώρα, τώρα αυτές τις μέρες “διεκδικείται” απο κονδύλια Αβραμόπουλου μια απαίτηση 20 εκατ. ευρώ για τις άμεσες διαχειριστικές ανάγκες. Ηδη, με ορίζοντα το καλοκαίρι, τρέχει η διαδικασία για να αποδεσμευθούν τα πολλαπλάσια κονδύλια Στυλιανίδη – αυτός είναι ο (Κύπριος) Επίτροπος της Ανθρωπιστικής Βοήθειας, που στους μηχανισμούς των Βρυξελλών θα τρέξει στην ουσία την συμπαράσταση της ΕΕ στον τομέα αυτόν.
Σύμφωνα με προ εβδομάδων Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, το δημοσιονομικό κόστους για την διαχείριση του Προσφυγικού σ’ εμάς υπολογιζόταν στα 600 εκατ. ευρώ (Σημειώστε ότι το αντίστοιχο κόστος για το σύνολο ΕΕ αναφερόταν στα 27 δις ευρώ: για να έχουμε μια αίσθηση των αναλογιών. Στην Τουρκία, υπάρχει η υπόσχεση για 3 δις, που έγιναν ήδη 6 – αλλά θα πάνε προς τα 9 δις). Η ΕΕ έχει “τάξει” 700 εκατ. ευρώ – σε βάθος 3ετίας: τα 300 αφορούν εμάς για τον πρώτο χρόνο. Οσο όμως κατασταλάζει και συνειδητοποιείται η έκταση του προβλήματος, τόσο ανεβαίνει ο λογαριασμός: για 1 δις ευρώ έκανε λόγο ο Γιάννης Μουζάλας, ακόμη και το διπλό κόστος αναφερόταν…
Όμως, αυτό δεν είναι πάλι η ουσία: η ουσία κρύβεται – όπως και ο διάβολος – στις λεπτομέρειες. Κι αυτές είναι οι διαδικασίες, οι προυποθέσεις για να αντληθούν οι σχετικοί πόροι, ιδίως απο τα κονδύλια ΕΕ. Ηδη ,σφαγή γίνεται για το μέσω ποίου θα διατίθεται η βοήθεια. Είναι γνωστό ότι οι Βρυξέλλες δεν θέλουν, δεν θέλουν με τίποτε η βοήθεια να περνάει απο τα κρατικά κανάλια. (Εξαίρεση αποτελούν οι υπηρεσίες που παρέχει ο στρατός, οι οποίες έχουν εκτιμηθεί παρά την σουρεαλιστική φιγούρα του Πάνου Καμμένου.Ήδη ο χαμηλότονος αλλά αποτελεσματικός Δημήτρης Βίτσας προσθέτει σε αυτό το “ιδιαίτερο καθεστώς” που απολαμβάνει έναντι των Ευρωπαίων ο στρατός. Μόνο, προσοχή!, μην αρχίσει και χρεώνεται ως κόστος η δωρεάν παρεχόμενη δουλειά των φαντάρων. Άμα αυτό διαπιστωθεί , την πάτησαν!).
Ολη η βοήθεια επιδιωκόταν απο τις Βρυξέλλες να πορεύεται κατευθείαν προς ΜΚΟ, εθελοντικούς φορείς, ή πάλι την Εκκλησία. Σε σημείο που οι καημένες οι κρατικές δομές άρχιζαν να προσπαθούν να “πουλήσουν εξυπηρέτηση” προς όλους τους παραπάνω, ότι δήθεν θα τους συστήσουν ως παραλήπτες στους μηχανισμούς των Βρυξελλών! Ολοι όμως γνωρίζουν πώς είναι τα πράγματα.
Εκείνο που ίσως δεν συνειδητοποιούν απόλυτα είναι ότι οι παρανοϊκοί λογιστικοί κανόνες των κοινοτικών προγραμμάτων δεν – ΔΕΝ – έχει αποφασιστεί να παρακάμπτονται λόγω της έκτακτης ανάγκης του Προσφυγικού. Από το κόστος δημιουργίας έγκαταστάσεων μέχρι το κόστος παρασκευής και διανομής μερίδων φαγητού, όλα μετρημένα! Πάλι καλά που δεν θα ζητείται να υπογράφει ο καθένας πρόσφυγας που σιτίζεται – αλλά σχεδόν… Ύστερα, για πάνω απο 200.000+ ευρώ κόστος συμβολαιοποιούμενο, ανοικτός διεθνής διαγωνισμός με εξαιρετικά περιορισμένο περιθώριο εξαιρέσεων.
Προσοχή λοιπόν (και) “στα λεφτά”του Προσφυγικού.
