Σε όλες τις φάσεις της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, όταν η πατρίδα μας στέναζε από τη σιδερένια μπότα ξένων κατακτητών, η φάρα των χαφιέδων και των προδοτών έκανε αισθητή την παρουσία τους στο πλευρό του ξένου δυνάστη. Για παράδειγμα, στα χρόνια της γερμανικής κατοχής 1941-1944 στην Ελλάδα είχε ανθήσει η συνομοταξία των καταδοτών και των χαφιέδων, που πρόδιδε στον κατακτητή έλληνες πατριώτες όλων των ιδεολογικών τάσεων.
Η συνομοταξία των προδοτών-συνεργατών των γερμανών σημαδεύτηκε από την ιστορία με διάφορες ονομασίες, όπως δωσίλογοι, κουκουλοφόροι, τάγματα ευζώνων (ή γερμανοτσολιάδες) και μπουραντάδες. Οι χαφιέδες αυτοί πρόδωσαν στους εχθρούς της πατρίδας χιλιάδες έλληνες αγωνιστές, οι περισσότεροι των οποίων εκτελέστηκαν και όσοι γλύτωσαν το θάνατο στάλθηκαν στις φυλακές. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, οι δωσίλογοι και οι κουκουλοφόροι είχαν δημιουργήσει εντός του κρατικού μηχανισμού στεγανοποιημένες οργανώσεις, οι οποίες μετά την απελευθέρωση κατάφεραν να διεισδύσουν σε διάφορους κομματικούς μηχανισμούς και πολλά μέλη τους να αναρριχηθούν σε καίρια πόστα του δημόσιου βίου. Μεταπολεμικά το “κράτος τρομοκρατίας της δεξιάς” στηρίχτηκε στους ταγματασφαλίτες και στους δωσίλογους των γερμανών. Ήταν οι κύριοι εκφραστές του κομμουνιστικού κινδύνου, που προετοίμασαν το δρόμο προς την δικτατορία και κατά την περίοδο 1967-1974 αποτέλεσαν τους στενότερους συνεργάτες της χούντας των συνταγματαρχών.
Μετά τη μεταπολίτευση πολλοί εξ αυτών, φορώντας τη μάσκα των προοδευτικών δημοκρατικών δυνάμεων, κατάφεραν να διεισδύσουν στα κέντρα εξουσίας του κρατικού και του τραπεζικού μηχανισμού. Αξιομνημόνευτο είναι ότι πολλοί καθηγητές πανεπιστημίου δηλωσίες της χούντας, δηλαδή αυτοί που διορίστηκαν σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και υπέγραφαν την δουλοφροσύνη τους στο διδακτορικό καθεστώς, αμέσως μετά την μεταπολίτευση (Ιούλιος 1974) άρχισαν να το παίζουν αριστεροί προσχωρώντας σε κόμματα της κεντροαριστεράς. Στην εποχή των αντιλαϊκών μνημονιακών πολιτικών, οι συνεργάτες των αμερικανών και των γερμανών κατέχουν καίρια πόστα στον κρατικό και τον ιδιωτικό τομέα. Συναγωνίζονται ποιος θα προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες έναντι αδρής αμοιβής στις προστάτιδες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Οι φήμες λένε ότι προτιμώνται κολεγιόπαιδες αμερικανικών και γερμανικών εκπαιδευτηρίων, που οι γονείς τους υπήρξαν συνεργάτες των προστάτιδων δυνάμεων. Λοίδοροι και κατάλαλοι αποτελούν το γρανάζι των κυρίαρχων δυνάμεων στη χώρα μας. Που είναι η γενιά των φοιτητικών κινημάτων; Που είναι οι διανοούμενοι που πολέμαγαν τον ξένο κατακτητή; Πόσους πανεπιστημιακούς ξέρετε, οι οποίοι να αντιμάχονται μετά το 2010 τις απάνθρωπες μνημονιακές πολιτικές; Που είναι οι καθηγητές πανεπιστημίου της ριζοσπαστικής αριστεράς και της διανόησης, να μπουν μπροστά και να ορθώσουν το ηθικό τους ανάστημα στα αντισυνταγματικά μνημόνια;
Στην εποχή των μνημονίων αναδείχτηκε η γενιά των λοίδορων. Τον λοίδορο δεν τον νοιάζει ποιος είναι ο κατακτητής. Θεωρεί τη συνεργασία και την υποταγή στον εχθρό φυσιολογική και αναγκαία για την διατήρηση των δικών του υλικών κεκτημένων. Όσοι έχουν το σθένος και την ηθική ανδρεία να πολεμούν τις βάναυσες μνημονιακές πολιτικές, κατασυκοφαντούνται από τους λοίδορους και τους εγκάθετους του συστήματος.
Το ακόλουθο απόσπασμα από το μνημειώδες έργο του Αγίου Νεκταρίου, «Γνώρισε τον Εαυτό Σου», είναι άκρως διδακτικό: «Λοιδορία είναι η κακολογία, η βρισιά, η καταλαλιά. Ο λοίδορος είναι μοχθηρός, επιρρεπής σε κοροϊδίες, σε ύβρεις και κατηγορίες. Έχει βρώμικη καρδιά. Το πνεύμα του είναι διεστραμένο και η ψυχή του πανούργα. Το ίδιο και το στόμα του, η δε γλώσσα του δόλια, τα χείλη του βέβηλα, τα λόγια του άδικα. Στέκεται πικρός δικαστής του αδελφού του. Τον κατακρίνει χωρίς να τον αφήσει να απολογηθεί. Δίχως έλεος, αδυσώπητος, του επιτίθεται και του απαγγέλει την καταδίκη του. Ο λοίδορος δεν διαφέρει από τον δολοφόνο, γιατί ο μεν αφαιρεί τη ζωή, ο δε αφαιρεί την τιμή, το βάθρο όπου στηρίζεται η ζωή».
