Μελετώντας τα στοιχεία εκτεταμένης έρευνας της εταιρείας PRORATA, που παρουσιάστηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και με όλες τις δικαιολογημένες επιφυλάξεις, για τα «σημεία και τέρατα» που εξακολουθούμε να βλέπουμε (μέχρι και τον Βασίλη Λεβέντη, ως τον πιο δημοφιλή πολιτικό αρχηγό…) μείναμε σε ένα εύρημα.
Υπενθυμίζοντας ότι η συγκεκριμένη εταιρεία ήταν από τις λίγες που, στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, είχε προσεγγίσει με εξαιρετική ακρίβεια το τελικό αποτέλεσμα, αναφερόμαστε στο ποιοτικό εύρημα, που εμφανίζει τους πολίτες να θεωρούν εξίσου υπεύθυνους, για τις συνέπειες των Μνημονιακών πολιτικών, τη σημερινή κυβέρνηση, με τις προκάτοχες της!
Το εύρημα δεν είναι, μόνο, ανησυχητικό για την κυβέρνηση, αλλά και επικίνδυνο για την ίδια την πολιτική ζωή και την ευστάθεια της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, θα προσθέταμε δε και για την αξιοπιστία του δημόσιου διαλόγου.
Η εξίσωση αυτή, μπορεί να καθίσταται ευεξήγητη, από τη στιγμή που και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποχρεώθηκε να υπογράψει και να εφαρμόζει (το τρίτο) Μνημόνιο, αλλά, προφανέστατα, συνιστά υπεραπλούστευση, έως και παραχάραξη των πραγματικών δεδομένων. Οποια και αν είναι η κριτική στη σημερινή κυβέρνηση, δε μπορεί η τυχόν ευθύνη της, να εξισώνεται με εκείνη των κυβερνήσεων Σαμαρά-Βενιζέλου, που είχαν, στην ουσία, οικειοποιηθεί τις μνημονιακές πολιτικές, γι’ αυτό και τις εφάρμοσαν με υπερβάλλοντα ζήλο, από την απόλυση των σχολικών φυλάκων και τον ΕΝΦΙΑ, μέχρι το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Η με τον μοιραίο άνθρωπο, Γιώργο Παπανδρέου, που «άνοιξε την Κερκόπορτα», στην τρόικα και το ΔΝΤ. Εξαϋλώνονται μ’ αυτή την εξίσωση ακόμη και οι ευθύνες του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, για τον τρόπο που μας έβαλε στην ΟΝΕ, χωρίς τη στοιχειώδη προετοιμασία, υποθηκεύοντας τη χώρα, με τα περίεργα δανειακά προγράμματα (swaps) που εφάρμοσε.
Δεν είναι μόνο ότι οι ανωτέρω εμφανίζονται, σα να μην τρέχει τίποτα, σαν τιμητές, αλλά και συνδιαμορφωτές των μελλοντικών εξελίξεων, με αποκορύφωμα του θράσους, τον κ. Βενιζέλο, που ζητάει να τον «δοξάσουμε» κι από πάνω, για το PSI! Αυτή η λογική, όμως, του «όλοι ίδιοι είναι», υποθηκεύει τις βάσεις της ίδιας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που, στηρίζεται, ακριβώς, στις διακριτές πολιτικές προτάσεις και κομματικές αναφορές. Γι’ αυτό και οι μόνοι που επωφελούνται, από την επικράτηση τέτοιων εξισωτικών αντιλήψεων, είναι οι αρνητές της δημοκρατίας…
