“Χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία για αποφάσεις που θα άνοιγαν το δρόμο στην ελπίδα για ανασυγκρότηση της συνοχής της ΕΕ, για μία ισχυρή ασπίδα απέναντι στην κρίση”. Αυτό ήταν το σχόλιο του Αλέξη Τσίπρα, για τα οικονομικά μέτρα στήριξης των ευρωπαϊκών κοινωνιών και οικονομιών απέναντι σε μια πανδημία που δεν είναι μόνο υγειονομική, αλλά λαμβάνει πλέον και το χαρακτήρα οικονομικού κραχ, όπως αυτό που γνώρισε ο κόσμος τη δεκαετία του 1930.
Το πνεύμα της απόφασης είναι σαφώς γερμανικής έμπνευσης, την οποία αναγκάστηκαν να αποδεχθούν Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, οι χώρες που πρότειναν μετ’ επιτάσεως τη λύση του κορωνο-ομολόγου στο πλαίσιο της αμοιβαιοποίησης των χρεών. Τελικά “πέρασε της Γερμανίας” καθώς όλα δείχνουν ότι τα πράγματα κινούνται στην τροχιά της πιστοληπτικής γραμμής, άρα στο βάθος, όχι κήπος, αλλά… μνημόνια. Με ένα ασαφές “Ταμείο Ανασυγκρότησης” που παραπέμφθηκε στο… μέλλον! Αυτή είναι πλέον η μορφή που παίρνει η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη απέναντι σε ένα φαινόμενο που πλήττει όλους τους λαούς του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης της Γηραιάς Ηπείρου. Μιας ηπείρου χωρίς πολιτικές ηγεσίες αντάξιες των περιστάσεων, που οδηγούν το πλοίο στα βράχια με την ακροδεξιά να καραδοκεί.
Την ίδια στιγμή στη χώρα μας, η κυβέρνηση της “αριστείας” επιμένει στην αδράνεια. Δεν λαμβάνει τα απαραίτητα εμπροσθοβαρή μέτρα για να παραμείνει όρθια η κοινωνία, όπως έχει αναλυτικά υποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ εις ώτα μη ακουόντων. Τι κι αν διακεκριμένοι οικονομολόγοι όπως η Λούκα Κατσέλη, τονίζουν ότι “όλοι και οικονομικά και πολιτικά θα είναι χαμένοι” αν δεν ληφθούν τα μέτρα αυτά; Κάποιοι εγκέφαλοι στο Μαξίμου καταστρώνουν ήδη προεκλογικά σχέδια, θεωρώντας την κρίση των ζωών μας, εκλογική τους ευκαιρία…
