Λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου επαφών για την αξιολόγηση της οικονομίας από τους δανειστές παραμένει ανοικτό το όλο ζήτημα με τους δανειστές να τηρούν σκληρή στάση απέναντι στις προτάσεις της κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα που στην Αθήνα η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη επισημαίνει ότι όλα είναι εντός χρονοδιαγράμματος και ότι οι συζητήσεις πρέπει να ξεκινήσουν και πάλι το συντομότερο δυνατό, η γραφειοκρατία στις Βρυξέλλες δείχνει να έχει διαφορετική εκτίμηση.
Σύμφωνα με τις κλασσικές ανώνυμες πηγές της Κομισιόν το πρόβλημα είναι η εντελώς διαφορετική προσέγγιση που έχουν οι Θεσμοί και η ελληνική κυβέρνηση στα ανοικτά μέτωπα του ασφαλιστικού και το φορολογικού.
Οι ίδιοι κύκλοι τονίζουν ότι «η λογική των προτάσεων της κυβέρνησης παραμένει αντίθετη από εκείνη με την οποία έχει οριοθετηθεί το τρίτο μνημόνιο».
Με έναν τρόπο και τονίζοντας ότι «η Κυβέρνηση σύμφωνα με τους κοινοτικούς παραμένει δέσμια της λογικής αύξησης των φόρων και περιορισμού της μείωσης των δαπανών, ενώ η “λογική” των δεσμεύσεων του τρίτου Μνημονίου παραμένει εκείνη της περικοπής των δημόσιων δαπανών και περιορισμού των φορολογικών πιέσεων» οι δανειστές επαναφέρουν εμμέσως ζητήματα που έχουν κριθεί στο πρόσφατο παρελθόν και για τα οποία έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση. Ζητήματα όπως οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Πάντως, η διαφορά που υπάρχει δύσκολα θα μπορούσε να καλυφθεί με διορθωτικά μέτρα από τη στιγμή μάλιστα που ο λογαριασμός μεγαλώνει λόγω προσφυγικού.
Προς το παρόν το μοναδικό γνωστό στοιχείο είναι ότι το ΔΝΤ «προσθέτει» δημοσιονομική επιβάρυνση της τάξης των 0,27% του ΑΕΠ ετησίως λόγω του προσφυγικού.
Πάντως, το σημείο που έχουμε φτάσει θυμίζει το παιδικό παιχνίδι της «κολοκυθιάς». Ενώ, δηλαδή, στην κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επικρίνουν το «κουαρτέτο» των δανειστών πως δεν λέει ξεκάθαρα τι μέτρα θέλουν για να κλείσει η αξιολόγηση, έρχεται μία ανάλυση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να πει πως στη φάση αυτή απαιτούνται περικοπές κρατικών δαπανών και όχι αυξήσεις φόρων και εισφορών, όπως προτείνει η Αθήνα για το Ασφαλιστικό.
Λίγο πολύ, η έκθεση της ΕΚΤ περιγράφει το πρόβλημα που έχει η κυβέρνηση. Ενώ δηλαδή αποφάσισε ήδη νέα μέτρα 5,7 δισ. ευρώ (κυρίως αυξήσεις φόρων και εισφορών) αυτά δεν επαρκούν για να φτάσει ξανά σε πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια –πολλώ δε μάλλον στο 3,5% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με τους συντάκτες της, τα οφέλη από εισπράξεις φόρων και εισφορών είναι προσωρινά και γυρίζουν μπούμερανγκ, ενώ προκρίνουν στη θέση τους μειώσεις κρατικών δαπανών μέχρι να ανακάμψουν η οικονομία και τα δημόσια έσοδα.
«Καήκαμε»…
Η κυβέρνηση όμως πιέζεται για συμφωνία «εδώ και τώρα», όχι τόσο από φόβο μη ξεμείνει άμεσα από λεφτά η χώρα όπως άλλες φορές, αλλά, όπως έλεγε πριν ένα μήνα ο κύριος Τσακαλώτος, «επειδή αλλιώς δεν βγαίνει το πρόγραμμα».
Όπως ανέφερε χθες μάλιστα ο υπουργός Οικονομικών «πρέπει να τελειώσουμε γρήγορα μέχρι τα τέλη του Φεβρουαρίου για να ανοίξει μετά η συζήτηση για το χρέος, διότι αν πάμε το Μάιο και τον Ιούνιο καήκαμε».
Οι ελεγκτές όμως θεωρούν πως δεν μπορούν να προτείνουν μέτρα, γιατί δεν έχουν λάβει –όπως ισχυρίζονται- επαρκή κοστολόγηση των ελληνικών προτάσεων. Και αν αυτό ήταν απλώς ένα «τεχνικό» θέμα, ίσως τα πράγματα να μην ήταν τόσο άσχημα.
Τι φοβάται η κυβέρνηση
Όπως επιβεβαίωσε όμως ο κύριος Τσακαλώτος μιλώντας στη Βουλή, το άλλο μεγάλο αγκάθι είναι το δημοσιονομικό κενό. «Πρέπει να τους πείσουμε για το πώς θα φτάσουμε χρόνο με το χρόνο στο 3,5% του ΑΕΠ πλεόνασμα» είπε, για να προσθέσει: «εκεί υπάρχουν πολλές συζητήσεις για τα μέτρα που ήδη έχουμε πάρει, όσα έχουμε πάρει και δεν έχουν εφαρμοστεί ακόμα, αλλά και όσα αναμένεται να πάρουμε». Διαφωνούν δηλαδή και για την απόδοση των μέτρων που ελήφθησαν το 2015, αλλά και για τα νέα που έρχονται ή θα πρέπει να ληφθούν για το 2016 και μετά.
Από την άλλη ο κύριος Τσακαλώτος θεωρεί πως, παρότι οι θεσμοί δεν έχουν πει το «ναι» (αλλά ούτε και «όχι») στις ελληνικές προτάσεις για το Ασφαλιστικό και την φορολογία, «υπάρχουν διαφωνίες που θα συζητήσουμε όταν επιστρέψουν, όμως συμφωνούν στην αρχιτεκτονική: ότι δηλαδή το ασφαλιστικό και το φορολογικό είναι σημαντικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να έχουν αναδιανεμητικό χαρακτήρα».
