Της Μαρίας Απατζίδη από την Κυριακάτικη Kontranews
Η ουσία είναι ότι η «υπόθεση Λιγνάδη» μοιάζει να έχει πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις από μια απλή ποινική υπόθεση, ένα πολιτικό σκάνδαλο «δεν είδα, δεν ήξερα, δεν άκουσα» ή ένα κεφάλαιο στο ζήτημα του ελληνικού metoo. Θυμίζουμε εδώ τα δημοσιεύματα για τις ΜΚΟ που φέρεται να παρείχαν ανήλικους ασυνόδευτους πρόσφυγες στο πρόσωπο που η κυβέρνηση διόρισε Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού θεάτρου και την αυτεπάγγελτη προκαταρκτική εξέταση που έχει διαταχθεί. Η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει τι ισχύει και τι όχι. Άλλο όμως το τι θα αποδειχθεί εν τέλει στα δικαστήρια, και άλλο το εάν είχαν γνώση καταγγελιών ή έστω χιονοστιβάδας φημών από πριν, από παλιά, εν όψει της απόφασης σκανδαλώδους «επιτελικού» διορισμού εκτός διαγωνισμού.
Το «πού να το ξέραμε» δηλώνει τη βαθιά υποκρισία της κυβέρνησης, τα ψεύδη της, τη συγκάλυψη στην οποία αριστεύει. Οι ευθύνες για ό,τι βγαίνει στην επιφάνεια δεν εξαντλούνται σε καμία περίπτωση στο πρόσωπο της υπουργού Μενδώνη, αλλά είναι ενδεικτικό ότι ο κ. Μητσοτάκης την διατηρεί στην υπουργική καρέκλα της, αφού δεν έχει η ίδια την ευθιξία να αποχωρήσει. Αρχικά η κυρία Μενδώνη υπερασπιζόταν με πάθος τον διορισμένο χωρίς διαγωνισμό «για λόγους εθνικού συμφέροντος» Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Κακεντρεχείς φήμες, έλεγε. Δεν έχει έρθει επίσημη και επώνυμη καταγγελία στο γραφείο μου, έλεγε — δηλαδή μια Υπουργός οφείλει να εξετάσει τόσο βαριές καταγγελίες μόνο άμα φτάσουν με κούριερ στο προσωπικό της γραφείο. Αν αυτό δε λέγεται συνειδητή συγκάλυψη, την ώρα που σειόταν η χώρα από καταγγελίες για δύο βδομάδες, τότε πώς λέγεται;
Όταν πλέον η συγκάλυψη ήταν αδύνατη και η υπόθεση έπαιρνε ανεπιστρεπτί το δρόμο της Δικαιοσύνης, η Υπουργός άλλαξε τροπάρι. «Εξαπατήθηκε» από έναν ικανό ηθοποιό «με υποκριτική τέχνη», δήλωσε, προσβάλλοντας συλλύβδην τον χώρο της υποκριτικής τον οποίον υποτίθεται ότι υπουργεί. Δήλωσε επίσημα ότι όταν έπεσαν στα χέρια της καταγγελίες (ή, στην ιδιόλεκτό της, «φήμες») για βιασμούς και παιδεραστία όσον αφορά την προσωπική της επιλογή προσώπου για σημαντικό θεσμό, το χειρίστηκε ως εξής:…τον ρώτησε, «ισχύουν αυτά;», απάντησε «όχι, σε καμμία περίπτωση» και έληξε εκεί. «Εξαπατήθηκε». Η Υπουργός ρώτησε τον θύτη, όχι τα θύματα. Και ικανοποιήθηκε από την απάντησή του. Και ούτε ο κ. Μητσοτάκης νιώθει κάποια ντροπή καθισμένος στην καρέκλα του Πρωθυπουργού, ούτε η κ. Μενδώνη στην καρέκλα της Υπουργού Πολιτισμού.
Πέρα από το εάν γνώριζαν —διότι στην απίθανη περίπτωση που όντως δεν γνώριζαν, δεδομένου του ότι σειρά πολιτών κατήγγειλε ονομαστικά τον κ. Λιγνάδη στα επίσημα social media του πρωθυπουργού και κατά το 2019 και κατά το 2020 με τα σχόλια να διαβάζονται και μετά να σβήνονται, τότε είναι ακατάλληλοι—, το φλέγον ερώτημα είναι άλλο. Η Δικαιοσύνη θα μας πει εάν «εξαπατήθηκαν» και οι ΜΚΟ από το «υποκριτικό ταλέντο» του κ. Λιγνάδη, αν μιλάμε για «κύκλωμα για έναν» ή για κάτι ευρύτερο. Πρέπει να χυθεί άπλετο, άπλετο φως.
Όμως, η ακώλυτη λειτουργία της Δικαιοσύνης αποτελεί ιδιαίτερα δύσκολο στοίχημα επί των ημερών της ΝΔ. Και, προσοχή: εδώ δεν αναφέρομαι σε επανειλημμένες περιπτώσεις εμπλοκής στελεχών του κόμματος σε υποθέσεις καθόλου τιμητικές. Δεν αναφέρομαι ούτε στον κ. Ζαχόπουλο και τις συμβασιούχες εργαζόμενες από το μακρινό 2007, ούτε στη συμμετοχή στελέχους της ΝΔ Άρτας το 2008 σε κύκλωμα μαστροπείας, ούτε στις παρενοχλήσεις καθαριστριών και υπαλλήλων μέσα στα γραφεία της ΝΔ στη Συγγρού από στέλεχός της το 2012, ούτε στον παλιό συνεργάτη του πρωθυπουργού κ. Νίκο Γεωργιάδη και τη Μολδαβία του, ούτε στις καταγεγραμμένες από την ΕΥΠ συνομιλίες πρώην υπουργού της ΝΔ τον Ιούλιο του 2020. Όχι. Ακόμα και εγκληματίες μπορεί να βρεθούν σε οποιοδήποτε κόμμα. Αναφέρομαι στη φυσική τάση της ΝΔ να συγκαλύπτει και να εμπλέκεται στη Δικαιοσύνη την ίδια ώρα που ισχυρίζεται ότι την αφήνει να κάνει τη δουλειά της — όπως όταν ο υφυπουργός Σκέρτσος κατηγορούσε το 2019 την εισαγγελέα της υπόθεσης Τοπαλούδη για «λαϊκή απογευματινή».
Οι διορίσαντες, οι συγκαλύψαντες, αυτοί που «δεν είδαν, δεν ήξεραν, δεν άκουσαν», τώρα έρχονται να προτείνουν «πλαίσιο προστασίας». Την ίδια ώρα, στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός εξηγεί το γιατί είναι τόσο αδύναμος ώστε να μην μπορεί να εκτοπίσει Υπουργό, λέγοντας «θυμηθείτε πόσους από εσάς έχει βοηθήσει η Λίνα Μενδώνη»…
*Βουλεύτρια Α’ Ανατολικής Αττικής, ΜέΡΑ25
