Ο «θάνατος του εμποράκου» κατά την παρούσα περίοδο στην Ελλάδα δεν είναι απλώς η θεατρική παράσταση με το αριστούργημα του Μίλλερ, που ανεβαίνει στο θέατρο «Εμπορικόν» με τον διαχρονικά σπουδαίο Δημήτρη Καταλειφό. Είναι, επιπροσθέτως, η πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην αγορά, όπως ακριβώς προκύπτει από ενέργειες της κυβέρνησης που συγκλίνουν σε ένα αποτέλεσμα: την διαρκή επιβάρυνση των μικρών επιχειρήσεων, προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που ήδη απειλούν να «καταπιούν» τα μικρομάγαζα.
Με το νέο Ασφαλιστικό, οι μικροέμποροι, οι ωφελημένοι από τον νόμο Κατρούγκαλου, θα επιβαρυνθούν με υψηλότερες εισφορές. Επίσης, στις όποιες ελαφρύνσεις προώθησε η κυβέρνηση, οι μικρές επιχειρήσεις επί της ουσίας είναι «ξεχασμένες». Η μείωση της φορολογίας επί του τζίρου είναι χωρίς αντίκρυσμα για ένα μικρό μαγαζί, ενώ όποιος μικρέμπορος πήρε στα σοβαρά τις προεκλογικές υποσχέσεις Μητσοτάκη για κατάργηση της προκαταβολής φόρου, του τέλους επιτηδεύματος και της εισφοράς αλληλεγγύης, καλά θα κάνει να αρχίσει τώρα που είναι ακόμη Ιανουάριος να μαζεύει λεφτά για να μπορέσει να τα πληρώσει όταν έρθει η ώρα τους.
Πέραν, όμως, των φορολογικών, ο «εμποράκος» βρίσκεται στο στόχαστρο και σε ό,τι αφορά τους όρους του παιχνιδιού στην αγορά: η κυβέρνηση ανοίγει την «κερκόπορτα» των Κυριακών, ευνοώντας μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τεράστια εμπορικά κέντρα. Επίσης, με την πρωτοβουλία της αυτή αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια, εκτός από την τρόικα υπήρχαν και οι «ψιθυριστές» της: δηλαδή, εγχώρια συμφέροντα που ήταν σε ανοιχτή γραμμή με τους «τροϊκανούς» και υπαγόρευαν πολιτικές που ξεκινούσαν από το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και έφταναν ως… τις ημέρες που μπορεί να μείνει στο ψυγείο (!) το γάλα.
Ο «εμποράκος» λοιπόν, ετοιμάζεται να δει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να έχουν την άδεια να είναι ανοιχτοί την Κυριακή .Τους ίδιους ομίλους που πλέον, με τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης, απολαμβάνουν… «ποινές χάδι» για τις παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας σε υπερωρίες, μαύρη εργασία κτλ. Τους ομίλους που φιλοδοξούν να κλείσουν τον εμποράκο, επιφυλάσσοντάς του μόνο μία υποαμειβόμενη θέση υπαλλήλου. Κι όλα αυτά, όχι από την κακιά τη μοίρα, ούτε το κακό το ριζικό του κάθε εμποράκου. Όλα αυτά, ως αποτελέσματα σαφών πολιτικών επιλογών…
