Ακόμη και τώρα, που είναι υπό αποχώρηση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διδάσκει ήθος, αλλά και βαθιά αίσθηση καθήκοντος.
Αλήθεια, αυτοί που ενοχλούνται, εκδηλώνοντας το μάλιστα με ευτελή ευφυολογήματα, που αγγίζουν τα όρια της αγένειας, τι Πρόεδρο θέλουν; Ακούνητο, αμίλητο «στρατιωτάκι», κλεισμένο στο γραφείο του, απομονωμένο από την κοινωνία; Να μας το πουν, για να το ξέρουμε.
Σε πείσμα τους (αν σας εκνευρίζει παιδιά, υπάρχει και ξίδι…..) ο Προκόπης Παυλόπουλος συνεχίζει αεικίνητος, σα να μην άλλαξε τίποτα, να πηγαίνει παντού, αλλά και να στέλνει τα τόσο «ενοχλητικά» για κάποιους, μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση, για τα εθνικά μας θέματα.
Όπως αυτά που έστειλε από την Καλαμάτα, όπου βρέθηκε για τη γιορτή της Υπαπαντής. Οπου υπενθύμισε και κάποιους αστοιχείωτους στο εσωτερικό της χώρας, πως το δικαίωμα στην υφαλοκρηπίδα, αλλά και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι κατοχυρωμένα με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά και τη Συνθήκη του Montego Bay του 1982.
Αλλά και η υπενθύμιση προς «συμμάχους», πως η προάσπιση του εθνικού μας χώρου, αφορά και εκείνους….
