Από προχθές, περισσεύουν οι αναλύσεις για το «αρραγές εθνικό μέτωπο» και το «μήνυμα εθνικής ομοψυχίας» που στέλνει «προς πάσα κατεύθυνση» η ευρύτατη πλειοψηφία με την οποία «πέρασαν» από τη Βουλή δύο κρίσιμα νομοσχέδια: αφενός, η επικύρωση της συμφωνίας για την αγορά των 18 μαχητικών αεροσκαφών Rafale από γαλλική εταιρεία, αφετέρου η κύρωση της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης της χώρας στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο και μέχρι το ακρωτήριο Ταίναρο.
Τα δύο νομοσχέδια ψήφισε και ο ΣΥΡΙΖΑ και, για να μη γελιόμαστε, η αίσθηση περί «εθνικού μετώπου» εδράζεται εκεί ακριβώς: στο ότι, δηλαδή, η αξιωματική αντιπολίτευση στήριξε τις επιλογές της κυβέρνησης. Σημειωτέον ότι το «ναι» της αντιπολίτευσης δεν ήταν καθόλου αυτονόητο, υπό την έννοια ότι και οι δύο νομοθετικές πρωτοβουλίες είχαν ουκ ολίγα προβλήματα. Και, ειδικά η αξιωματική αντιπολίτευση, που υπέστη ως κυβέρνηση μία απολύτως «έξαλλη» κριτική στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, θα μπορούσε να επικαλεστεί μυριάδες λόγους για να καταψηφίσει: θα μπορούσε, για παράδειγμα, να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι αφού απαξιοί να απαντήσει στο αίτημα Τσίπρα για σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έχει επιλέξει να αναλάβει μόνη της την ευθύνη υπεράσπισης των όποιων επιλογών της.
Θα μπορούσε να επικαλεστεί τις βαριές υποχωρήσεις που έγιναν στις διαπραγματεύσεις με τους Ιταλούς, προκειμένου να επιτευχθεί η συμφωνία που οδήγησε στην επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης: δηλαδή, τα απολύτως ακέραια και απείραχτα δικαιώματα των Ιταλών αλιέων ή το «κακό προηγούμενο» που δημιουργεί η αναγνώριση μειωμένης ή και μηδενικής επήρειας στα Διαπόντια και σε άλλα νησιά του Ιονίου.
Τέλος, για τα Rafale η αξιωματική αντιπολίτευση θα μπορούσε να επικαλεστεί πολύ περισσότερα για να ψηφίσει «όχι», καθώς τα πάντα σε αυτή τη σύμβαση είναι προβληματική: μάθαμε μία μέρα από τηλεοράσεως ότι θα αγοράσουμε Rafale χωρίς να τα έχει εισηγηθεί το ΚΥΣΕΑ ή το ΓΕΑ, η αγορά γίνεται με όρους κρατών του Κόλπου και χωρίς καμία πρόνοια συμπαραγωγής ή εμπλοκής ελληνικών εταιρειών στην διαδικασία κατασκευής ή συντήρησής τους, ενώ η σύμβαση είναι «λεόντειος» υπέρ της γαλλικής εταιρείας που τής δίνουμε τεράστια προκαταβολή και ζητάμε πολύ λίγες εγγυήσεις και ρήτρες ότι τα αεροσκάφη θα παραδοθούν στην ώρα τους και στην κατάσταση που έχει συμφωνηθεί.
Κι όμως, παρά τα παραπάνω κι άλλα τόσα, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ναι», με τον αρχηγό του να κάνει διαρκώς πράξη αυτό που έλεγε από την ώρα που έφυγε από το Μέγαρο Μαξίμου –ότι, δηλαδή, τον ίδιο «δεν τον λένε Μητσοτάκη». Και φυσικά, τόσο σε πολιτικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο, θα μπορούσε να κάνει εύκολα το αντίθετο, όταν άκουγε διατελέσαντα υπουργό Επικρατείας «γαλάζιας» κυβέρνησης να δηλώνει πως «πιστεύει τον Ερντογάν και όχι τον Τσίπρα» αλλά και επίδοξο πρωθυπουργό να τον κατηγορεί ότι «πούλησε τη Μακεδονία για τις συντάξεις». Κι όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ναι». Και, όσο κι αν οι κυβερνώντες δεν τα πάνε καλά με την αυτοκριτική, τουλάχιστον ας κάνουν τον σταυρό τους που έχουν τέτοια αντιπολίτευση. Να ανάψουν και κανα κεράκι, αφού άνοιξαν τις εκκλησίες πριν από τα σχολεία.
