Αν ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να βρει ένα πολιτικό σκεπτικό και μία επιχειρηματολογία –«αφήγημα», που είναι και της μόδας…- για να τεκμηριώσει τη μη υπερψήφιση της υποψηφιότητας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, αυτό θα ήταν μία εύκολη υπόθεση. Εξάλλου, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διαμηνύσει πως ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι ένας καλός Πρόεδρος και δεν συζητούσε τίποτα άλλο πέραν της επανεκλογής του. Κατά συνέπεια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αν ήθελε να εφαρμόσει γραμμή «όχι σε όλα», θα μπορούσε να επιλέξει τη θέση του «παρών», λέγοντας ότι δεν αποδοκιμάζει μεν την υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου, αλλά δε θα νομιμοποιήσει και την εξώθηση του Προκόπη Παυλόπουλου εκτός Προεδρικού Μεγάρου.
Κι όμως, ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε για μία ακόμη φορά ότι «δε θα γίνει Μητσοτάκης». Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίζει την υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου. Και, εδώ που τα λέμε, η προεδρική εκλογή δεν είναι το μόνο μείζον θέμα του τελευταίου διαστήματος που ο Αλέξης Τσίπρας λέει και αποδεικνύει ότι «δεν θα γίνει Μητσοτάκης».
Ο Τσίπρας δεν υποδαυλίζει τις τοπικές αντιδράσεις για το προσφυγικό, ούτε πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ουρές και κλείνουν δρόμους για να μην κατασκευαστούν κέντρα υποδοχής προσφύγων στις περιοχές τους. Αντιθέτως, η αξιωματική αντιπολίτευση λέει ακριβώς τα ίδια που έλεγε όταν ήταν στην κυβέρνηση: ότι επαναπροωθήσεις στα θαλάσσια σύνορα σημαίνουν πνιγμούς στο Αιγαίο και ότι το προσφυγικό μπορεί κανείς μόνο να φιλοδοξεί να το διαχειριστεί, όχι όμως να το λύσει.
Και, επίσης, ο Τσίπρας αναδεικνύει μεν τα μεγάλα λάθη της ελληνικής διπλωματίας και της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, αλλά χωρίς να μιλά για «προδότες» και χωρίς να αμφισβητεί τον πατριωτισμό του πρωθυπουργού ή της κυβέρνησης.
Υπάρχουν, μ’ άλλα λόγια, αρκετές περιπτώσεις και αρκετά ανοιχτά μέτωπα που ο Αλέξης Τσίπρας όντως δεν γίνεται Μητσοτάκης. Και γι’ αυτό, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει τον… σταυρό του, καθώς το επόμενο διάστημα με τις μεγάλες προκλήσεις που θα έχει να διαχειριστεί, θα τού φανεί εξαιρετικά χρήσιμο το γεγονός ότι δε θα έχει απέναντί του κάποιον που θα τού μοιάζει.
