Συνέντευξη στη Σοφία Λιάκου για την Κυριακάτικη Kontra News
Η κυβέρνηση θα πατάξει τα φαινόμενα κερδοσκοπίας, όποτε παρατηρούνται, και το έχει αποδείξει από την αρχή της πανδημίας, υπογραμμίζει ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Καραγκούνης, και σημειώνει: «η επανεμφάνιση πληθωρισμού και η ακρίβεια δεν είναι πρόβλημα ανταγωνισμού, αλλά ένα ειδικό φαινόμενο της κατάστασης που ζούμε όταν η ζήτηση υπερακοντίζει την προσφορά κι όταν αυτό συμβαίνει μετά από μια δεκαετία επεκτατικής νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών».
»Σύμφωνα με διαρροές από κυβερνητικές πηγές στις 17 Ιανουαρίου η χώρα επανέρχεται στην κανονικότητα με την άρση των περιοριστικών μέτρων. Πιστεύετε ότι είναι η κατάλληλη χρονική περίοδος για μία τέτοια εξέλιξη;
Ας μην μιλήσουμε για διαρροές, άλλωστε στα θέματα της πανδημίας δεν υπάρχουν κανόνες και κατά κάποιο τρόπο ενεργούμε λαμβάνοντας υπόψιν και όχι αγνοώντας τα γεγονότα. Το λέω αυτό, γιατί σκεφτείτε τί γραφόταν πριν από ένα περίπου μήνα, όταν είχε ξεκινήσει η εμπειρία της εξάπλωσης της μετάλλαξης Όμικρον σε άλλες χώρες, όταν όχι απλώς δημοσιογράφοι αλλά και επιστήμονες έβγαιναν και έκαναν τρομακτικές προβλέψεις, μιλώντας για ανά διήμερο αναδιπλασιασμό τον κρουσμάτων του ιού, πράγμα που, φυσικά αν συνέβαινε, όλη η χώρα θα είχε νοσήσει μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο. Η κυβέρνηση λοιπόν και τότε και τώρα έκανε και κάνει αυτό που υπήρξε η στάση της από την αρχή της πανδημίας, δηλαδή μια στάση υπευθυνότητας και ισορροπίας. Και αυτό μπορείτε να το δείτε στη διαχρονική μας πορεία. Όταν έπρεπε να πάρουμε αυστηρά μέτρα, όπως για παράδειγμα πέρυσι που μόνο στην Ευρώπη κρατήσανε τη χώρα σε lockdown σχεδόν για πέντε μήνες, το πράξαμε. Όταν έπρεπε να πάρουμε γρήγορα μέτρα, όπως πράξαμε το Μάρτιο του 2020, πάλι το κάναμε, μόνοι και πάλι στην Ευρώπη με θετικά αποτελέσματα που συζητήθηκαν σε όλο τον κόσμο. Όταν πάλι έπρεπε να πάρουμε μέτρα ισορροπίας ανάμεσα στον έλεγχο της πανδημίας και στην προστασία της οικονομίας όπως κάναμε πρόσφατα, πάλι το πράξαμε. Και τελικά, θέλω να πω, ότι δεν υπάρχει μία συνταγή και ότι πρόκειται για ανακριβή επιστήμη που προσαρμόζεται στις ανάγκες τις στιγμής. Και αυτό θα γίνει και τώρα, πάλι με την ίδια λογική αποτελεσματικότητας, υπευθυνότητας και εξισορρόπησης και με οδηγό αυτά που συμβαίνουμε στο επιδημιολογικό πεδίο και σε άλλες χώρες όπου η μετάλλαξη όμικρον δείχνει να εξαντλεί την δυναμική της, όπως πιστεύω και ελπίζω θα γίνει και εδώ. Και τότε ναι, θα προσεγγίσουμε αυτό που ονομάζετε κανονικότητα.
» Από τις αρχές του νέου έτους δεκάδες καταναλωτικά προϊόντα αυξήθηκαν και πάλι ροκανίζοντας τα εισοδήματα των μισθωτών. Οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού, έχουν ανταποκριθεί στο ρόλο τους;
Μα δεν νομίζω ότι οι αυξήσεις των τιμών έχουν να κάνουν με τις συνθήκες ανταγωνισμού. Προφανώς αν εννοείτε περιπτώσεις αισχροκέρδειας, όπως αυτές που παρατηρήθηκαν μεμονωμένα με ορισμένες περιπτώσεις τιμολόγησης μασκών αλλά και παλαιότερα στην αρχή της πανδημίας σε ανάλογες περιπτώσεις ειδών καθαριότητας και απολύμανσης, η παρέμβαση της κυβέρνησης υπήρξε αποφασιστική.
Αλλά και πάλι, δεν επρόκειτο για ένα ζήτημα στρεβλώσεως του ανταγωνισμού. Το θέμα της αύξησης των τιμών και ο συνεπαγόμενος πληθωρισμός είναι αυτή τη στιγμή θέματα παγκόσμια και όταν βλέπετε τις ΗΠΑ να πλησιάζουν αυτό το μήνα το 8% στην αύξηση των τιμών, πρωτοφανής δηλαδή αύξηση που μας πηγαίνει πίσω στη δεκαετία του 1970, καταλαβαίνετε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί αναπόφευκτα να μείνει έξω από αυτό.
Και μάλιστα στη δικιά μας περίπτωση είμαστε και σε καλύτερη κατάσταση, γιατί εδώ οι αυξήσεις τιμών με το ζόρι αγγίζουν το 5% και σίγουρα είναι χαμηλότερες από τους μέσους όρους παρόμοιων αυξήσεων και σε Ευρώπη και σε Αμερική.
Αλλά η επανεμφάνιση πληθωρισμού και η ακρίβεια δεν είναι πρόβλημα ανταγωνισμού, αλλά ένα ειδικό φαινόμενο προς την λήξη της πανδημίας, όταν η ζήτηση υπερακοντίζει την προσφορά και όταν αυτό συμβαίνει μετά από μία δεκαετία επεκτατικής νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών. »Επανέρχονται δριμύτερα τα σενάρια για πρόωρες εκλογές ή για έναν εκλογικό ανασχηματισμό. Τι εκτιμάτε ότι θα γίνει; Κοιτάξτε, το έχω ξαναπεί ότι στην Ελλάδα έχουμε μία κακή συνήθεια να προτρέχουμε στην πορεία του πολιτικού κύκλου. Σε καμία άλλη χώρα δεν γίνεται αυτό. Δηλαδή αυτή η συνεχής συζήτηση είτε για ανασχηματισμό είτε για εκλογές είτε γενικότερα για αμιγώς πολιτικά γεγονότα. Όμως η δουλειά των κυβερνήσεων δεν είναι να λειτουργούν πάνω σε μία αυτοτροφοδοτούμενη διαδοχή έκτακτων πολιτικών γεγονότων. Η δουλειά των κυβερνήσεων είναι να κυβερνούν και η διαρκής ενασχόληση με έκτακτα γεγονότα του πολιτικού ημερολογίου καθόλου δεν βοηθάει σε αυτή την κατεύθυνση.
Εκλογές; Γιατί εκλογές; Οι εκλογές πρέπει να γίνονται στο τέλος της τετραετίας. Ανασχηματισμός; Και γιατί ανασχηματισμός; Οι ανασχηματισμοί δεν αποτελούν αυτοσκοπό ή και πάντως στην πολιτική, οι πολιτικές έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα πρόσωπα. Οπότε θα έλεγα να αφήσουμε κατά μέρος αυτή τη μονίμως παρελκυστική συζήτηση. Έχουμε μια καλή κυβέρνηση, ο σκοπός είναι να συνεχίσουμε για να ολοκληρώσουμε το έργο μας. Τα υπόλοιπα είναι μάλλον δευτερεύοντα.
»Τι έχετε να πείτε στους αντιεμβολιαστές μετά και την προσωπική σας εμπειρία με τον κορωνοϊό; Υπήρξαν λάθη στη στρατηγική επικοινωνίας για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού; Εσείς υλοποιήσατε κάποια πράγματα στη συνέχεια που είχατε ολιγωρήσει;
Κοιτάξτε όλες οι δημοσκοπήσεις σχεδόν σε όλες τις χώρες της Δύσης δείχνουν ότι υπάρχει ένα τμήμα του πληθυσμού, το οποίο διάκειται εχθρικά απέναντι στον εμβολιασμό και το οποίο δεν είναι διατεθειμένο να αλλάξει την στάση του ανεξαρτήτως ελλόγων επιχειρημάτων και τελικά ανεξαρτήτως πειθούς. Οπότε θα έλεγα ότι δεν είναι μόνο ζήτημα επάρκειας της επικοινωνιακής καμπάνιας αλλά και ένα ζήτημα πολιτικής, κοινωνιολογίας της διαφοράς θα έλεγα. Και γι’ αυτό βλέπετε ότι σε πολλές χώρες μπαίνει πλέον ανοιχτά και καθαρά το ζήτημα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και ο λόγος ακριβώς είναι ότι στις δημοκρατίες μας υπάρχουν έλλογα στεγανά. Οπότε εγώ νομίζω δεν είμαι κατάλληλος για να στείλω μήνυμα σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού, γιατί ίσως να μιλάμε και μία διαφορετική γλώσσα. Θα πω όμως ότι όταν κανείς ασθενεί αισθάνεται το βάρος της ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, στους φίλους του, στην οικογένειά του αλλά και στον εαυτό του. Και το ερώτημα που έχει να απαντήσει είναι: «Έκανα ό,τι πρέπει για να μην βρεθώ εδώ;». Και είναι αυτή η απαίτηση της προσωπικής ευθύνης που τελικά μας συνέχει ως κοινωνία και ως δημοκρατία και πολύ φοβάμαι ότι αυτοί οι φίλοι συμπολίτες μας δεν θα έχουν κάτι να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα εάν ποτέ, ο μη γένοιτο, τους τεθεί.
» Απ΄ ό,τι φαίνεται οι Αμερικανοί είναι αντίθετοι με τον αγωγό που σχεδίαζαν Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ. Αυτό μπορεί να αλλάξει την ενεργειακή πολιτική που ακολουθεί η χώρα;
Εμείς κάνουμε αυτά που πρέπει για την Ελλάδα και οι άλλες χώρες κάνουν αυτά που πρέπει για τις ίδιες. Και όπως ειπώθηκε σωστά για το θέμα αυτό, στις ελεύθερες οικονομίες της Δύσης, οι ενεργειακές επιλογές είναι επιλογές της αγοράς –δεν επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις. Οπότε αν με ρωτάτε προσωπικά, θα έλεγα ότι όπως έχει γίνει και με άλλες υποθέσεις διεθνών αγωγών που έχουν περάσει κυριολεκτικά από σαράντα κύματα, η υπόθεση του EastMed, είναι τόσο πιθανή και τόσο απίθανη όσο και κάθε άλλου αγωγού που προηγήθηκε και κάθε άλλου αγωγού που ακολουθεί. Οπότε θα έλεγα, η στάση των ΗΠΑ είναι ένας μόνος παράγοντας αυτής της σύνθετης εξίσωσης. Υπάρχει η στάση της Ελλάδας. Η στάση της Κύπρου. Η στάση του Ισραήλ. Η στάση των εταιρειών. Η στάση των αγορών και τελικά οι αστάθμητοι παράγοντες κάθε προσπάθειας που εξελίσσεται σε βάθος χρόνου. Οπότε θα έλεγα ότι για την υπόθεση του EastMed, όπως και για όλες τις αντίστοιχες υποθέσεις σύνθετων διεθνών ενεργειακών εγχειρημάτων, θα ισχύσει ένας εμπειρικός κανόνας αναμονής, ότι στα θέματα αυτά «ποτέ δεν είναι αργά».
