Χθες (Κυριακή το βράδυ) κορυφώθηκε στη Βουλή το δράμα της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας με τη διαδικασία ψήφισης του πιο επώδυνου ασφαλιστικού νομοσχεδίου της τρόικας.
Πρόκειται για ένα οικονομικό και κοινωνικό δράμα που ζουν η ελληνική οικονομία, οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι επί δεκαετίες, διότι όλες σχεδόν οι ελληνικές κυβερνήσεις απέστρεφαν με τρόμο το πρόσωπό τους από το καυτό αυτό πρόβλημα και δεν προχώρησαν έγκαιρα στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ήδη το … 1958 συγκροτήθηκε η πρώτη επιτροπή για το ασφαλιστικό και τα συμπεράσματά της δόθηκαν στη δημοσιότητα το 1959 σε 264 σελίδες! Αλλά, το μείζον αυτό πρόβλημα εμφανίσθηκε εντονότερα μετά το 1991 και το 1992 όταν οι προσπάθειες της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη με αρμόδιο υπουργό τον κ. Δημήτρη Σιούφα προκάλεσε «σεισμό» από κομματικές και συνδικαλιστικές αντιδράσεις και «χαλασμό» και φωτιές σε όλη τη χώρα.
Ωστόσο, παρά τις αντιδράσεις αυτές προωθήθηκε τότε μια τολμηρή μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης κι έδωσε μιαν ανάσα στην οικονομία, αλλά, όπως φαίνεται, δεν ήταν αρκετή. Διότι, η Τράπεζα της Ελλάδος σε όλες τις ετήσιες εκθέσεις της μετά το 1996 αναφερόταν με τρόμο στο πρόβλημα και πρότεινε επειγόντως θαρραλέες μεταρρυθμίσεις. Αναφέρουμε, ενδεικτικά, την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για το 1998, όπου στις σελίδες 207-208 σε πλαίσιο και υπό τον τίτλο «Το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης» παρουσιάζονταν όλα τα στοιχεία της κακοδαιμονίας τα τελευταία κυρίως τριάντα χρόνια, η οποία οδήγησε το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα στη σημερινή κατάρρευση. Με βάση τα στοιχεία αυτά, το κείμενο κατέληγε στο ακόλουθο συμπέρασμα: «Από τα ανωτέρω είναι φανερό ότι μεσομακροπρόθεσμα είναι δύσκολο να διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση και απαιτούνται άμεσες μεταρρυθμίσεις. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα είναι αναγκαστικά προς την κατεύθυνση της μείωσης των παροχών και της καθιέρωσης αυστηρότερων προϋποθέσεων για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Λόγω της φύσεως του προβλήματος και της χρονικής υστέρησης με την οποία αποδίδουν τα διάφορα μέτρα, όσο ενωρίτερα γίνουν οι μεταρρυθμίσεις αυτές τόσο πιο αποτελεσματικές και πιο ανώδυνες θα είναι».
Αυτά επισημαίνονταν το 1998, δηλαδή πριν από 18 χρόνια! Έτσι, κάθε χρόνο που περνούσε, οι καθυστερήσεις στην προώθηση πραγματικών και τολμηρών μεταρρυθμίσεων στο ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης καθιστούσαν ολοένα και πιο εφιαλτικά τα μέτρα που έπρεπε να λαμβάνονται. Αλλά, επειδή όλα τα κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί εμφανίσθηκαν και χθες στη Βουλή πάλι «πονόψυχοι» για τους συνταξιούχους, θα συνεχίσουμε στο αυριανό σχόλιο και με άλλα ντοκουμέντα για τη λεηλασία της οικονομίας και των ταμείων από τους ίδιους…
