Της Ελένης Τσερεζόλε
Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι ένα φάντασμα
πλανιέται πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου. Και δεν είναι μόνο η υπόθεση
της «ορφανής» μελέτης Τσιόδρα-Λύτρα για τη θνητότητα στις ΜΕΘ της
χώρας, για την οποία η απάντηση εκκρεμεί (προφανώς δεν έχει βρεθεί
ο… «εθελοντής» που θα πάρει πάνω του, ως αλεξικέραυνο την
ευθύνη). Ή η κυβίστηση της κυβέρνησης στο θέμα των υποχρεωτικών
rapid tests, που ο Κ. Μητσοτάκης κουκούλωσε, ονομάζοντάς την
παραπλανητικά, «εμπιστοσύνη προς τους πολίτες»… Το κάλεσμα το
Σάββατο του Αλέξη Τσίπρα προς τους πολίτες να αντισταθούν για να
ανοίξει ο δρόμος προς τη μόνη διέξοδο, τις εκλογές, έχει αλλάξει
ριζικά τα δεδομένα, θέτοντας άπαντες προ των ευθυνών τους.
Με πρώτο βέβαια τον Πρωθυπουργό, που με αστειότητες (τύπου «εγώ θα
έβγαινα ωφελημένος από πρόωρες εκλογές»), επιχείρησε να απαντήσει.
Δεν απάντησε. Και ο εκνευρισμός στην «κορυφή» γίνεται αισθητός
γιατί παράλληλα «κοκκινίζουν» και οι δείκτες δυσαρέσκειας των
πολιτών για τη διαχείριση της πανδημίας. Έτσι το αίτημα
διατηρείται όσο και η παραμονή αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία
συνεχίζει να απειλεί την ανθρώπινη ζωή και την κοινωνική συνοχή,
όπως εξηγεί συστηματικά στις δημόσιες παρεμβάσεις του ο Αλέξης
Τσίπρας.
Όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο μόνος αποδέκτης του
αιτήματος που έθεσε, ενώπιον των πολιτών, ο Αλ. Τσίπρας. Είναι και
οι άλλοι επικεφαλής των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου. Και
κυρίως, βέβαια, ο νεοεκλεγείς στην προεδρία του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, Ν.
Ανδρουλάκης, εκείνος που προσδοκά ο κ. Μητσοτάκης για «υπεύθυνη
αντιπολίτευση». Ο οποίος προς το παρόν αφήνει βουλευτές και
στελέχη του να μην συντάσσονται με το αίτημα των εκλογών. Το θέμα
όμως είναι κρίσιμο και δεν «παρακάμπτεται».
Ήδη οι πολίτες αναμένουν τις προγραμματικές προτάσεις του νέου αρχηγού. Και ο κ.
Ανδρουλάκης δεν έχει ούτε άπειρο χρόνο ούτε μεγάλα περιθώρια
απέναντι στην κίνηση-ματ του Αλέξη Τσίπρα.
