Του Σπύρου Σουρμελίδη από την Κυριακάτικη Kontranews
H σύμπλευση του ΚΙΝΑΛ με την κυβέρνηση στο θέμα της ψήφου των Αποδήμων, έφερε και πάλι στο προσκήνιο την περίεργη σχέση ΝΔ-ΚΙΝΑΛ, που συνεχίζει να βαδίζει πάνω σ ένα τεντωμένο σχοινί, χωρίς ούτε το ίδιο καλά-καλά να γνωρίζει αν κινδυνεύει περισσότερο να πέσει προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά. Η προσπάθεια όμως της κυβέρνησης να αλλάξει τους όρους της συμφωνίας για τους αποδήμους, που στηρίχτηκε σε 287 ψήφους (πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά χρονικά), έδειξε πόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάζεται το ΚΙΝΑΛ. Έδειξε ότι η δυσαρέσκεια του πρωθυπουργού όταν βλέπει την Φώφη Γεννηματά να του ασκεί έντονη κριτική, οφείλεται στην ανησυχία του να μην διαρραγεί το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο επί της ουσίας.
Το ΚΙΝΑΛ σε σταυροδρόμι
Είναι ορατό εδώ και καιρό ότι στο ΚΙΝΑΛ υπάρχουν δύο απόψεις που συγκρούονται έντονα για την πολιτική, ιδεολογική, φυσιογνωμία της παράταξης, πρωτίστως δε, για τον πολιτικό προσανατολισμό και τις πολιτικές συμμαχίες. Η προσπάθεια που καταβάλλεται να χαραχθεί αυτόνομη πορεία, δεν καρποφορεί λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην κοινωνία και στην πολιτική σκηνή, αλλά και λόγω του… παρελθόντος.
Το ΚΙΝΑΛ δεν έχει να επιδείξει ένα αυτόνομο, και δοξασμένο παρελθόν όπως το ΠΑΣΟΚ. Είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής Σημίτη και Βενιζέλου να δημιουργηθεί ένας πόλος που θα αφαιρούσε ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα στήριζε την παράταξη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από την αρχή λοιπόν η αυτόνομη πορεία ήταν υποθηκευμένη. Το «ΠΟΤΑΜΙ» του Σταύρου Θεοδωράκη, αντί να στηρίξει το εγχείρημα ΚΙΝΑΛ, μπέρδεψε παρά πολύ τα πράγματα και έφερε αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που ήθελαν οι δημιουργοί του.
Το ΠΟΤΑΜΙ απορροφήθηκε από την ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ επέζησε λόγω του… ΠΑΣΟΚ.
Το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο όμως χρειάστηκε και το ΚΙΝΑΛ για να δημιουργηθεί και τελικώς να επικρατήσει στις εκλογές του 2019. Η εκλογική επικράτηση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν έλυσε και όλες τις αντιφάσεις του ΚΙΝΑΛ, αντιθέτως απελευθέρωσε και πάλι το… ΠΑΣΟΚ που έχει απομείνει σ αυτό.
Ο Μητσοτάκης χρειάζεται και πάλι το ΚΙΝΑΛ
Η πανδημία ανέδειξε εκτός όλων των άλλων τις αδυναμίες του συνασπισμού δυνάμεων και παραγόντων που κυβερνά υπό τον Κ. Μητσοτάκη. Η αμφισβήτηση είναι ισχυρότερη από τα μέσα, από τις παραδοσιακές δυνάμεις της Δεξιάς. Από την καραμανλική παράδοση, από την σαμαρική εμμονή αλλά και από ένα ενισχυμένο ακραία δεξιό κομμάτι, λόγω της γενικότερης κρίσης ταυτότητας της Ευρώπης και της συνεχιζόμενης οικονομικής καταστροφής μικρομεσαίων και φτωχότερων στρωμάτων. Οι τρείς αυτές τάσεις, με ισχυρότερη και λόγω ιστορικών καταβολών, την καραμανλική, αμφισβητούν την κυριαρχία Μητσοτάκη. Τελευταία μάλιστα δεν κρύβουν την δυσαρέσκεια τους στην πρωτοκαθεδρία των σημιτικών και βενιζελικών, όλων αυτών που προέρχονται από το λεγόμενο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, και οι οποίοι απαρτίζουν το λεγόμενο επιτελικό κράτος του πρωθυπουργού. Δυσανασχετούν γιατί βλέπουν ότι δεν διοικεί η παραδοσιακή ΝΔ, αλλά οι εκ «μεταγραφής» παράγοντες. (Οι κατηγορίες σε βάρος της Αριστοτελείας Πελώνη, είναι μια έκφραση -έστω και γραφική- αυτής της δυσαρέσκειας).
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί διαρκώς ανησυχία για την λειτουργικότητα και την πορεία της κυβέρνησης. Παρά τα ισχυρά της ερείσματα στους οικονομικούς παράγοντες και η επικοινωνιακή παντοδυναμία, η πανδημία, οι συνέπειες της και τα εθνικά ζητήματα απειλούν την συνοχή του κυβερνητικού συνασπισμού. Και είναι αυτός ο λόγος που ο Κ. Μητσοτάκης θέλει να γνωρίζει πως το ΚΙΝΑΛ θα συνεχίσει να αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο του. Ακόμα και κατά την διάρκεια της σημερινής κοινοβουλευτικής θητείας, αν προκύψει εθνική ή άλλη κρίση, αν θα χρειαστεί αυξημένες πλειοψηφίες στη Βουλή. Και βεβαίως για την περαιτέρω πορεία. Θέλει να ξέρει ότι το ΚΙΝΑΛ θα συνεχίσει να κόβει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ και να χαρίζει σ αυτόν πλειοψηφία.
Αυτοί που έριξαν την κυβέρνηση Παπανδρέου
Στο ΚΙΝΑΛ διεξάγεται ήδη μια μεγάλη εσωτερική μάχη για την κατεύθυνση την επόμενη μέρα.
Προς τα αριστερά, προς τις ιστορικές ρίζες ή προς τα δεξιά;
Η πλειοψηφία των 22 βουλευτών προτιμά την κεντροδεξιά πορεία, ή μάλλον την πορεία προς την εξουσία με το σημερινό κυβερνητικό συνασπισμό. Όμως η βάση δεν δείχνει να ακολουθεί.
Και την ώρα που οι υποψηφιότητες Νίκου Ανδρουλάκη κα Ανδρέα Λοβέρδου για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, απειλούν την Φώφη, έρχεται η ΠΑΣΟΚική και Παπανδρεϊκή παράδοση, να θυμίσει ποιος έριξε την τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, του Γ. Παπανδρέου, οδηγώντας ουσιαστικά και το ΠΑΣΟΚ να «εξαφανιστεί» μέσα στο ΚΙΝΑΛ.
Ο Μιχάλης Καρχιμάκης πριν από δυο βδομάδες κατηγόρησε ευθέως τον Ε. Βενιζέλο, την Άννα Διαμαντοπούλου κα για την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011.
Ανέφερε, ότι ο ίδιος ήταν αυτήκοος μάρτυρας της προτροπής του κ. Βενιζέλο προς τον τότε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και νυν του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτη Κουρουμπλή, να ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο και μετά να του «πάρουν» το κόμμα (του Γ. Παπανδρέου) και επικαλείται τη μαρτυρία του κ. Κουρουμπλή. Κάτι που στην συνέχεια επιβεβαίωσε ο Κουρουμπλής.
Ο κ. Καρχιμάκης είπε ότι έχει «Ακλόνητες αποδείξεις… Προσωπικά, ο ίδιος είχα ακούσει τον κ. Βενιζέλο να προσπαθεί να πείσει τον τότε βουλευτή μας, κ. Κουρουμπλή, να ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο και μετά να του «πάρουν» το κόμμα, όπως είχε χαρακτηριστικά, πει… Μάρτυς μου ο ίδιος ο Κουρουμπλής». Είπε επίσης: «Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας όταν η Άννα Διαμαντοπούλου με τον Ευάγγελο Βενιζέλο πίεζαν τον Γιώργο Παπανδρέου να διαγράψει τους βουλευτές που δεν είχαν ψηφίσει το άρθρο για τα εργασιακά στο δεύτερο μνημόνιο».
Υπενθύμισε δηλώσεις βουλευτών, προσκείμενων στον κ. Βενιζέλο, όπως του κ. Λιντζέρη, ενώ αναφέρεται και σε δημοσίευμα των Financial Times, σύμφωνα με το οποίο υπήρξε μυστική συνεννόηση του κ. Μπαρόζο με τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Σαμαρά για την ανατροπή του κ. Παπανδρέου. Για τον κ. Καρχιμάκη οι υπεύθυνοι της πτώσης της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην αγκαλιά του Α. Σαμαρά και στην διάλυση του ΠΑΣΟΚ.
Τα όσα είπε ο Μ. Καρχιμάκης για το πρόσφατο παρελθόν σχετίζονται με την προσπάθεια που καταβάλλεται και σήμερα να μείνει το ΚΙΝΑΛ στήριγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η μάχη στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ δεν είναι γενικώς και αορίστως ιδεολογική ή μάχη πολιτικών απόψεων. Αφορά στην διαμόρφωση της εξουσίας και την επόμενη μέρα. Αφορά φυσικά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Που έχει κερδίσει σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ, πολύ δε περισσότερους πρώην ψηφοφόρους του.
