Ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα θα αργήσει να γίνει ξανά κυβέρνηση: οι πολιτικοί συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν στην κάλπη των περυσινών εκλογών δεν έχουν αλλάξει -αντιθέτως, η τάση συσπείρωσης των πολιτών προς την ηγεσία τους όταν φοβούνται, όπως έγινε με τον κορωνοϊό, μάλλον ενίσχυσε την ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ωστόσο, ρόδα είναι και γυρίζει. Μπορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διαχειρίζεται καθημερινά την αμηχανία που προκύπτει από το πολιτικό imperium της κυβέρνησης, όμως κάτι η οικονομική κρίση που φέρνει ο κορωνοϊός, κάτι η διαρκής φθορά του κυβερνώντος κόμματος, είναι προφανές ότι κάποια στιγμή ο αέρας… θα γυρίσει. Το θέμα, όμως, είναι τί θα γίνει ως τότε και με ποιο προφίλ θα επαναδιεκδικήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θεωρητικά, αν ακολουθούσε την βασική «πεπατημένη» των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχει ήδη βγει στα κεραμίδια εφ’ όλης της ύλης. Θυμάται κανείς, άλλωστε, πώς μέσα σε δύο μήνες ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε περάσει, την Άνοιξη του 2016, από το «δεν βιάζονται να γίνω πρωθυπουργός» στο «εκλογές εδώ και τώρα». Επίσης, πολλά και μεγάλα λόγια είχε πει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη φορά που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ πριν απ’ αυτόν το ΠΑΣΟΚ είχε κερδίσει εκλογές με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν».
Κι όμως. Αν και η φθορά έχει αρχίσει να γίνεται εμφανής στα ποιοτικά ευρήματα των μετρήσεων για τη κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να είναι μετρημένος -κι αυτό παρά την «πλούσια» επ’ αυτού συζήτηση που έχει ανοίξει στο εσωτερικό του. Η αξιωματική αντιπολίτευση τηρεί χαμηλούς τόνους ως προς το υγειονομικό σκέλος της κρίσης, ενώ εφαρμόζει γραμμή υπευθυνότητας και σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική. Ενδεικτικό είναι το πόσο ξεκάθαρα χθες ο τομεάρχης Εξωτερικών, Γιώργος Κατρούγκαλος, προέβη σε θετική αποτίμηση της συμφωνίας Ελλάδας-Ιταλίας για τον καθορισμό ΑΟΖ.
Τούτων δοθέντων, πολλοί -αρκετοί και εντός ΣΥΡΙΖΑ- διερωτώνται αν ένα κόμμα μπορεί να κερδίσει εκλογές έτσι. Αυτό μένει να φανεί. Πάντως, σε ό,τι αφορά τον κορωνοϊό ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να διατυπώσει μεν κριτική, χωρίς όμως να πάει κόντρα στο δημόσιο αίσθημα. Αναφορικά με την εξωτερική πολιτική, δεν αποκλείεται όσα έρθουν να είναι τόσο σοβαρά, που να αποδειχθεί σοφή η επιλογή Τσίπρα «να μην γίνει Μητσοτάκης». Και, σε κάθε περίπτωση, για ένα σύγχρονο προοδευτικό δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς, είναι εξαιρετικά σημαντικό να «χτίζει» κεφάλαιο πολιτικής αξιοπιστίας. Μόνο που αυτό το κεφάλαιο θέλει χρόνο και κόπο για να χτιστεί. Και χτίζεται με προγραμματική αντιπολίτευση, όχι με κραυγές και συνθήματα κενά περιεχομένου.
