Αν και το «νομοσχέδιο Ρουσόπουλου» έθετε ένα πλαίσιο κανόνων, για πρώτη φορά από την εισαγωγή της ιδιωτικής τηλεόρασης, εν τούτοις απείχε κατά πολύ από τις αρχικές, φιλόδοξες κυβερνητικές προθέσεις.
Η απόφαση του δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, αποτέλεσε μία μικρή, εν μέρει δικαίωση για την κυβέρνηση Καραμανλή. Αν και θεώρησε υπερβολικές, δυσανάλογες προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, τις απαγορεύσεις ή ακριβέστερα τα ασυμβίβαστα που θέσπιζε, εν τούτοις το δικαστήριο αναγνώριζε το, επί της αρχής, δικαίωμα των εθνικών κυβερνήσεων, να επιβάλουν ρυθμίσεις και περιορισμούς, στο τοπίο των ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης.
Επρόκειτο βέβαια για μία πύρρειο νίκη, αφού δεν ανέτρεπε τα τετελεσμένα της κυβερνητικής συνθηκολόγησης. Αλλωστε, η ανωτέρω δικαστική απόφαση εκδόθηκε λίγους μήνες πριν την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή. Ισως να αποτέλεσε μία πιο έμπρακτη, έστω καθυστερημένη, δικαίωση, ενδεχομένως και μία μορφή εκδίκησης, ο «νόμος Παππά» για τις τηλεοπτικές άδειες, που θέσπισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ, όντως, κάποιο δίκιο φαίνεται να έχουν όσοι κάνουν λόγο για κάποιου είδους σύμπραξη, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και καραμανλικού τμήματος της Δεξιάς. Τη σχετική φημολογία ενίσχυσε και η παρουσία του Προκόπη Παυλόπουλου, στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με υπόδειξη της τότε κυβερνώσας παράταξης.
Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε διαδραματίσει καίριο ρόλο, συνδράμοντας τον καθ’ ύλη αρμόδιο υπουργό Θεόδωρο Ρουσόπουλο, τόσο στη σύνταξη του περίφημου νόμου για το «βασικό μέτοχο», όσο και στην υπεράσπιση του, ενώπιον της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Από ‘κεί και πέρα όμως, τα περί συμφωνίας που ξεκινάει από το 2008, με τα «Δεκεμβριανά» που χειρίστηκε ο Προκόπης Παυλόπουλος ως αρμόδιος υπουργός, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στο 4% και αρχηγός του ήταν ο Αλέκος Αλαβάνος, ανήκουν στις «θεωρίες συνωμοσίας», που μπορεί να συγκινούν μόνο άμετρα εμπαθείς ή διανοητικά καθυστερημένους.
Απλά, στην προκείμενη περίπτωση, είχε την εφαρμογή αυτού που ονομάζεται «σύμπτωση βουλήσεων». Για να είμαστε δε απολύτως ακριβείς, αυτή η «σύμπτωση βουλήσεων» αφορούσε μόνο στο πεδίο της ρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, με τη χορήγηση αδειών και την ενεργοποίηση του τέλους συχνοτήτων. Καμία παρέμβαση δεν έγινε σε αυτό που αποτελούσε το βασικό πυλώνα του «βασικού μετόχου», δηλαδή τη θέσπιση ασυμβίβαστων.
Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Ετσι κι αλλιώς είχε φροντίσει η ζωή να δώσει τη λύση, καθώς τα πρόσωπα που ο τότε (2004) πρωθυπουργός είχε περιγράψει με τη γνωστή, μάλλον κακόηχη λέξη, είχαν αποχωρήσει, τουλάχιστον από το χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, στο πλαίσιο της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς, όπως την περιγράφουν οι πούροι νεοφιλελεύθεροι. Να υπενθυμίσουμε τέλος, ότι ο «νόμος Παππά» εφαρμόζεται απρόσκοπτα και από τη σημερινή κυβέρνηση.
