Σ Ε μιὰ ἐποχὴ οἰκονομικῆς δυσχειμερίας, πολιτικῆς καχεξίας καὶ ἠθικῆς ἀναιμίας ἦταν ἀδύνατον νὰ μὴ συγκινηθεῖ κανείς, ἄν εἶχε μέσα του κάποιο ὑπόλειμμα εὐαισθησίας, ἀπὸ τὶς ἐπιτυχίες τῶν Ἑλλήνων ἀθλητῶν στὸ Ρίο ντὲ Τζανέιρο τῆς Βραζιλίας. Οἱ νέοι αὐτοὶ μὲ μέσα πενιχρὰ πέτυχαν ἔργα θαυμαστά. Δίδαξαν ἔμπρακτα στοὺς ὁμηλίκους τους αὐτὸ ποὺ οἱ Λατῖνοι ἔλεγαν ἐπιγραμματικά: Per angusta ad angusta. Διὰ τῶν στενῶν στὰ σεβαστά. Δηλαδή, γιὰ νὰ φτάσεις ψηλὰ, νὰ κερδίσεις μιὰ θέση σεβαστὴ, πρέπει νὰ περάσεις μέσα ἀπὸ στενοὺς καὶ ἀπόκρημνους τόπους. «Πόνου χωρὶς οὐδὲν εὐτυχεῖ», ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ δικοὶ μας πρόγονοι. Χωρὶς μόχθο δὲν κατακτᾶται τίποτε. Ὅλως ἰδιαιτέρως θὰ πρέπει νὰ σταθοῦμε στὰ ὅσα δήλωσε μετὰ τὴ νίκη του ὁ «Ἄρχοντας τῶν δαχτυλιδιῶν» Λευτέρης Πετρούνιας: οἱ νέοι νὰ ἀσχοληθοῦν περισσότερο μὲ τὸν ἀθλητισμὸ καὶ ὄχι μὲ τὰ ἠλεκτρονικὰ παίγνια. Αὐτὰ –-προσθέτω ἐγὼ– οὔτε σῶμα οὔτε μυαλό γυμνάζουν. Καλὸ εἶναι νὰ μάθουν τὸ χειρισμὸ τους ἀλλ’ ὄχι νὰ χειραγωγοῦνται ἀπὸ αὐτὰ. Ὄχι, ὅπως γράψαμε παλαιότερα, σὰν μοντέρνοι πίθηκοι νὰ τρέχουν πίσω ἀπὸ ἠλεκτρονικὲς μπανάνες.
Θετικὸ ἐπίσης ἦταν ὅτι σὲ τούτους τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες ἔλειψαν οἱ ἐπίσημες παράτες ὑποδοχῆς. Ἔλειψαν οἱ ἀνιαρὲς καὶ τυποποιημένες –σὰν ἰατρικὲς συνταγὲς– δηλώσεις ἐπισήμων. Ἐπίσης τὰ λόγια τῶν ἀθλητῶν μας ἦσαν σεμνὰ καὶ μετρημένα. Οὔτε δίστασαν (μπὰς καὶ τοὺς ποῦν ἐθνικιστὲς καὶ συντηρητικοὺς!) ὅτι ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ ὅτι εἶχαν τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ! Ἄν, ὅμως, μπορεῖ κάποιος νὰ ἔμεινε ἱκανοποιημένος μὲ τὴν ἑλληνικὴ παρουσία στὸ Ρίο, δὲν μπορεῖ –ἄν εἶναι δίκαιος κριτὴς– νὰ εἶναι εὐχαριστημένος μὲ τὴν πληθώρα τῶν ἀθλημάτων. Εἶναι βέβαια γνωστὸν τοῖς πᾶσι ὅτι ὁ ἀθλητισμὸς ἔγινε βαριὰ βιομηχανία. Ἀλλὰ νισάφι! Ποῦ βρέθηκαν ὅλα αὐτὰ τὰ ἀπίθανα ἀθλήματα; Πέταξαν τὸ ἄθλημα τῆς λιθοβολίας καὶ ἔβαλα ἄλλα ποὺ δὲν ἔχουν καμμιὰ σχέση μὲ τὸν παραδοσιακὸ ἀθλητισμό. Προβλέπω ὅτι μελλοντικὰ θὰ βάλουν τὸ τάβλι, τὰ ποδοσφαιράκια, τὸ «μπἰζ» καὶ τὴ… «μακριὰ γαϊδάρα»! Εἶναι φυσικό μὲ τόση πληθώρα ἀθλημάτων ὅλες οἱ χῶρες νὰ φεύγουν ἱκανοποιημένες. Κάποιο μετάλλιο θὰ κερδίσουν! Ἔστω καὶ χάλκινο. Ἔτσι ὅλοι εἶναι κάπου κερδισμένοι καὶ φεύγουν χαρούμενοι καὶ εὐχαριστημένοι. Πάντως, μὲ ἐξαίρεση κάποια «εὐγενῆ» ἀθλήματα, ὅπως ἱππασία, τὰ λοιπὰ ἀθλήματα ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα –ἰδίως οἱ δρόμοι ταχύτητας– γίνονται προνόμιο τῆς μαύρης φυλῆς. Ἀλλὰ τώρα μπαίνουν δυναμικὰ καὶ οἱ Ἀσιάτες. Ἀπορῶ πάντως μὲ τὴ σχεδὸν παντελὴ ἀπουσία τῶν Ἰνδῶν καὶ τῶν Ἰνδονησίων. Ἀποτελοῦν πληθυσμιακὸ ἄθροισμα 1.500.000.000 ψυχῶν. Φαίνεται ὅτι αὐτοῦ τοῦ τύπου ὁ ἀθλητισμὸς δὲν τοὺς ἐντυπωσιάζει.
Ἕνας φίλος μου μὲ πουριτανικὲς ἀρχὲς, μετὰ ἀπὸ τὴν παρακολούθηση κάποιων ἀθλημάτων, μοῦ δήλωσε σκανδαλισμένος: «Ἀφοῦ οἱ ἀθλήτριες τσιτσιδώθηκαν σὲ τέτοια βαθμὸ, γιατὶ δὲν βγάζουν καὶ τὰ ρέστα;». Πραγματικὰ, ἡ ἔνδυση κάποιων ἀθλητῶν εἶναι ἐλαφρότερη κι ἀπὸ τὸ… φύλλο συκῆς! Τὰ ὀπίσθιὰ τους εἶναι σχεδὸν ἀκάλυπτα. Κολάζουν καὶ εὐνοῦχο ἀσκητή. Δὲν ξέρω ἄν ἔτσι ἀποκτοῦν περισσότερη εὐλιγισία καὶ εὐκινησία, ξέρω ὅμως ὅτι τὰ ἀθλήματα τὰ ὁποῖα ὑπηρετοῦν δὲν μποροῦν νὰ διαδοθοῦν σὲ χῶρες αὐστηρῶν ἠθῶν, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὸ Ἰρὰν. Θὰ ἦταν καλὸ ἡ ἀθλητικὴ ἔνδυση νὰ μὴν ἀποτελεῖ ἐμπόδιο γιὰ ἀθλητὲς καὶ ἀθλήτριες κάθε θρησκεύματος. Πάντως φοβᾶμαι ὅτι μελλοντικὰ λόγῳ τοῦ κόστους καὶ ἴσως φθάσουμε στὴν κατάργησή τους. Ἡ παρεμβολὴ τῶν ἀναβολικῶν καὶ τῆς πολιτικῆς ἔχουν ἀμαυρώσει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια τὴν αἴγλη τους. Κάποιοι πικρόγλωσσοι λένε ὅτι οὐσιαστικὰ οἱ ἀγῶνες εἶναι ὑπόθεση φαρμακοβιομηχανιῶν. Ὁ ἀνταγωνισμὸς μεταξύ τους εἶναι σκληρὸς, σχεδόν ἀδυσώπητος. Αὐτὸ ποὺ προσφέρουν στοὺς ἀθλητὲς δὲν εἶναι φάρμακο δυναμωτικὸ εἶναι… φαρμάκι. Οἱ δικοὶ μας ἀθλητὲς ἄς ἀπέχουν ἀπὸ τὰ ἀναβολικά, ἔστω κι ἄν ἡ συμμετοχὴ τους σὲ κάθε μορφὴ ἀγώνων εἶναι συμβολική.
www.sarantoskargakos.gr