Του Γιώργου Κρητικού από την Κυριακάτικη Kontranews
Ο λαός μας προτού προλάβει «να ακουμπήσει κάτω» τα κλαδιά που χρησιμοποιούσε για να σβήσει αβοήθητος τις φωτιές που τον περικύκλωσαν όλο το καλοκαίρι, προτού ξαποστάσει από έναν ηρωικό αγώνα που έδωσε για να σώσει ότι σωζόταν, ήρθε αντιμέτωπος με μια νέα σφοδρή επίθεση.
Το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό ψηφίστηκε μόλις μπήκε ο Σεπτέμβρης. Οι εισφορές των εργαζομένων για την επικουρική ασφάλιση τοποθετήθηκαν στα επιχειρηματικά πλάνα των μονοπωλίων. Το μόνο που γνωρίζουν πλέον είναι τι θα πληρώνουν. Το πότε, το ποια και το εάν θα παίρνουν επικουρική σύνταξη δεν είναι απλώς άγνωστα, αλλά αρνητικά προδιαγεγραμμένα.
Το νομοσχέδιο εισήχθη από την κυβέρνηση στην ολομέλεια της Βουλής τη μέρα που έβγαζε σε αναστολή χιλιάδες υγειονομικούς, μετατρέποντας το μεγαλύτερο όπλο του λαού μας για την αντιμετώπιση της πανδημίας που είναι το εμβόλιο, σε όχημα για απολύσεις. Δικαίως χαρακτηρίστηκε πρόβα τζενεράλε για το «νέο ΕΣΥ», όπου τα μοναδικά «νέα» θα είναι τα κέρδη των επιχειρηματιών της υγείας. Αντιθέτως, τα υλικά της εμπορευματοποίησης με τα οποία θα φτιαχτεί, πατώντας στα συντρίμμια των δικαιωμάτων των εξουθενωμένων υγειονομικών και του απροστάτευτου λαού, είναι πολύ «παλιά».
Λίγες μέρες πριν, το υπουργείο Εργασίας εξέδωσε εγκύκλιο για την εφαρμογή του «νόμου–εκτρώματος» του Χατζηδάκη που με εξαίρεση το ΚΚΕ, τα περισσότερα άρθρα του είχαν ψηφίσει όλα τα άλλα κόμματα συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η εφαρμογή του νόμου ξεκίνησε με το χτύπημα της δράσης και της λειτουργίας των εργατικών σωματείων, με την προσπάθεια να μπει η απεργία στον γύψο. Αυτή είναι η προτεραιότητά τους. Απέναντι στη βάρβαρη πολιτική τους να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου. Να «ραφτούν» στόματα, φακελώνοντας εργαζομένους και παραδίδοντας τους εκπροσώπους τους στη δικαιοσύνη που διαμορφώνουν οι νόμοι τους.
Στο σωρό των αντεργατικών νόμων που ψηφίστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις στα χρόνια των μνημονίων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ προστίθεται με τη μορφή του νόμου κάθε απαίτηση του κεφαλαίου. Αυτή είναι η βάση που ξεδιπλώνεται η συναίνεση για την οποία όλο και πιο συχνά μιλούν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το «καβγαδάκι» για την υπουργοποίηση Αποστολάκη.
Η αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζει με «σπασμένα φρένα» και κάνει κάθε νέα κυβέρνηση «αντιλαϊκότερη» της προηγούμενης, προδιαγράφοντας ότι η επόμενη θα είναι χειρότερη από την τωρινή.
Η πολιτική των αστικών κομμάτων εκτός από πυγμή φανερώνει και φόβο. Υπηρετούν μια τάξη, την αστική, που δεν είναι μόνο πεινασμένη για υπερκέρδη αλλά κι έμπειρη. Ξέρει πολύ καλά ότι ο τροχός της ταξικής πάλης δεν μπορεί να σταματήσει.
Πιστεύει κανείς στα αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι θα καίγονται στις φωτιές, θα πνίγονται στις βροχές, θα μειώνεται το εισόδημά τους από τη φωτιά των ανατιμήσεων, θα χάνουν το σπίτι τους με πλειστηριασμούς, θα δουλεύουν δεκάωρα χωρίς να πληρώνονται και θα σταματήσουν να διεκδικούν, να αγωνίζονται, να κάνουν απεργίες επειδή έτσι ψήφισε η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι μέσα στη Βουλή;
Υπάρχει πείρα, παλιότερη και πρόσφατη. Πρέπει να γίνει γνώση. Η πρωτοπόρα κι ακούραστη δράση των κομμουνιστών, άλλων αγωνιστών, μπορεί να βάλει φωτιά στον προβληματισμό και στη δράση των εργαζόμενων.
Η πολιτική του ΚΚΕ είναι όπλο στα χέρια τους. Απευθύνουμε πρόσκληση συμπόρευσης στους εργαζόμενους, μέσα στους καθημερινούς αγώνες, στο κίνημά τους, σε όλες τις πολιτικές μάχες. Μέσα από μαζικούς αγώνες μπορεί να μείνουν «άνεργοι» οι άδικοι νόμοι, να ανοίξει ο δρόμος για νέες κατακτήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, για ριζικές ανατροπές. Το ΚΚΕ δεν βλέπει σε αυτούς μόνο την εκμετάλλευση και τα βάσανα, αλλά και την «τάξη του μέλλοντος» που μπορεί με την πάλη της, να απελευθερώσει την κοινωνία από την εκμετάλλευση.
*Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
