Όπως διαπιστώσαμε πικρά την περίοδο των Μνημονίων, όπου ακούμε την φράση «να κάνουμε την κρίση ευκαιρία», τότε μυρίζει ανθρώπινο αίμα. Ωστόσο, μετά τις χθεσινές εφιαλτικές προβλέψεις του ΔΝΤ για ύφεση-μαμούθ της ελληνικής οικονομίας, ίσως να πρέπει να σκεφτούμε αυτή τη φράση ξανά: το ΔΝΤ, λοιπόν, εικάζει ότι η ύφεση στην χώρα μας θα είναι βαθιά επειδή θα πληγεί η «βαριά βιομηχανία» της, που δεν είναι άλλη από τον τουρισμό. Και, εδώ που τα λέμε, αυτή η πρόβλεψη μπορεί να γίνει από τον καθένα και την καθεμία από εμάς -δεν χρειάζονται ούτε πολλά διδακτορικά, ούτε ακριβοπληρωμένοι τεχνοκράτες. Ειδικά όταν, τα τελευταία αρκετά χρόνια, οι εν λόγω τεχνοκράτες έχουν διασύρει το ΔΝΤ, μην έχοντας καταφέρει να πέσουν μέσα ούτε σε μία πρόβλεψή τους…
Τουρισμός, λοιπόν: φέτος τα πράγματα θα είναι «μαύρα». Και επειδή θα είναι μαύρα στον τουρισμό, είναι αυτονόητο ότι θα είναι ίδιου χρώματος συνολικά στην οικονομία. Περισσότεροι από το 60% των ξενοδόχων φοβούνται ότι θα χρεοκοπήσουν και δε θα «βγάλουν» τον χρόνο, ενώ η υψηλή επιδημιολογική έξαρση του κορωνοϊού σε πολλές χώρες της Ευρώπης δημιουργεί πρόσθετες αμφιβολίες ακόμη και για το κατά πόσον θα μπορέσει να υλοποιηθεί το ύστατο σενάριο, η τελευταία σανίδα σωτηρίας για τους ανθρώπους του τουρισμού και για την οικονομία συνολικά: δηλαδή, η σύντμηση της σεζόν σε έναν-ενάμιση μήνα, από τις αρχές Αυγούστου ως τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Ακόμη, λοιπόν, κι αυτό, είναι αβέβαιο. Και, επίσης, όπως ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη, έτσι και ένας Αύγουστος δεν μπορεί να σώσει την εικόνα μιας σεζόν -κι ας πρόκειται για τον «μήνα που θρέφει τους έντεκα», κατά το γνωστό γνωμικό.
Με αυτά τα δεδομένα, η ελληνική οικονομία θα κληθεί τους επόμενους αρκετούς μήνες να κάνει μία βίαιη αναπροσαρμογή και να βρει άλλους πόρους δημιουργίας πλούτου. Έστω, λοιπόν, και υπό αυτές τις βίαιες συνθήκες, ενδεχομένως να πρέπει η Ελλάδα να κάνει την κρίση ευκαιρία, προκειμένου να βρει άλλους τομείς δημιουργίας κεφαλαίου και πλούτου, ξεφεύγοντας από την «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού. Γιατί ο τουρισμός είναι φύσει συγκυριακός -και γι’ αυτός επικίνδυνος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, άλλωστε, πόσο απρόβλεπτος είναι ο γείτονάς μας. Ή ο καιρός των επόμενων χρόνων, λόγω κλιματικής αλλαγής.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να κρατήσουμε για τον τουρισμό μία σοβαρή θέση στην εθνική οικονομία και το «μετά κορωνοϊό» παραγωγικό μοντέλο, αλλά χωρίς αυτός να αποτελεί τον «αναπνευστήρα» μας. Μόνο που θα γίνει με σκληρό τρόπο.
