Είναι φανερό πλέον ότι το καθεστώς Ερντογάν αιφνιδιάστηκε από την αντίδραση της ελληνικής πλευράς, στον Έβρο.
Όμως, ας μη γελιόμαστε. Το παιχνίδι δεν έχει κριθεί και η παρούσα κρίση, σε αντίθεση ίσως με άλλες, θα έχει μακρά διάρκεια και η τουρκική επιθετικότητα θα εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους, στο άμεσο μέλλον. Στο βαθμό μάλιστα που όλα δείχνουν πως ο Τούρκος πρόεδρος υπέστη «στραπατσάρισμα» στη Συρία, στις εξάωρες διαπραγματεύσεις με το Ρώσο ομόλογο του, με ενδεχόμενες επιπτώσεις και ως προς την επιρροή της χώρας στη Λιβύη, η επίδειξη ισχύος έναντι της Ελλάδας, ενδεχομένως να καθίσταται μονόδρομος.
Εχουμε δε την αίσθηση ότι αυτή η επόμενη, δεύτερη ας την ονομάσουμε, φάση, μπορεί να συναρτά την αύξηση της πίεσης στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, με τις πάγιες διεκδικήσεις και τη γενικότερη «αναθεωρητική» πολιτική της γειτονικής χώρας. Εν όψει αυτού, θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση, να σταματήσει τους πανηγυρισμούς για το «έπος του Εβρου» και να προετοιμαστεί για την επόμενη φάση, που θα είναι πιο δύσκολη και θα κρύβει ακόμη περισσότερες παγίδες. Κατ` αρχήν, να απομονώσει τους αυτόκλητους «εθνοφρουρούς». Η πατρίδα μας διαθέτει, δόξα τω Θεών, ένστολα σώματα, που κατέδειξαν την επάρκειακαι τον υψηλό επαγγελματισμό τους στον Έβρο, σε μια ειδική συνθήκη, που απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς και τη μέγιστη αυτοκυριαρχία. Η εμπλοκή άσχετων και αναρμόδιων, πολύ δε περισσότερο η παραχώρηση πεδίου δράσης σε ακροδεξιές ή και ναζιστικές ομάδες, αυξάνει πέραν των άλλων και τον κίνδυνο προβοκάτσιας.
Επίσης, η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να εγκαταλείψει την αυταρέσκεια της και να αναζητήσει το μέγιστο πεδίο συνεννόησης ή και συνέργειας, από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η στάση, ειδικά, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και του ΚΙΝΑΛ, αποτελεί προσφορά προς την κυβέρνηση και θα ήταν κρίμα αν η τελευταία, εγκλωβισμένη σ` ένα αίσθημα ναρκισσιστικής αυτάρκειας, να την απεμπολήσει.
Επειδή δε πρόκειται, όπως από την πρώτη στιγμή τονίσαμε, για απειλή υπαρξιακού χαρακτήρα για την πατρίδα μας, θα επαναλάβουμε ότι επιβάλλεται για την κυβέρνηση, να διασφαλίσει τα νώτα της χώρας. Που σημαίνει, πέρα από την εθνική ομοψυχία και αποτελεσματική διαχείριση αυτού τούτου του μεταναστευτικού-προσφυγικού προβλήματος.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
