Η πρόσφατη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, ότι, “H οικονομία και το νόμισμα αποκτούν νόημα μόνον όταν υπηρετούν τον άνθρωπο”, έφερε στο προσκήνιο της καθημερινότητας το Grexit. Αναμφίβολα, δύο είναι τα ερωτήματα, τα οποία μετά τον Μάιο του 2010 που η χώρα μας αλυσοδέθηκε με τα μνημόνια, αιωρούνται στην πολιτικοοικονομική επικαιρότητα: 1) Πόσες πιθανότητες συγκεντρώνει το Grexit, δηλαδή το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη; Και 2) Η χώρα μας θα μπορούσε να παραμείνει στην Ευρωζώνη και ταυτόχρονα με το ευρώ να κυκλοφορούσε και ως δεύτερο νόμισμα η δραχμή, όπου το ευρώ θα χρησιμοποιείτο στις εξωτερικές συναλλαγές της Ελλάδας με άλλες χώρες και η δραχμή για την διευκόλυνση των εσωτερικών συναλλαγών; Τα ερωτήματα αυτά είναι πολύπλοκα και πρωτόγνωρα για την παγκόσμια οικονομική κοινότητα, λόγω του ιδιάζοντος θεσμικού πλαισίου λειτουργίας της Ευρωζώνης, της υποδούλωσης της Ελλάδας στις προστάτιδες δυνάμεις της Γερμανίας και ιδίως των ΗΠΑ, της ύπαρξης ενός γιγαντιαίου ελληνικού εξωτερικού χρέους που ίσως σήμερα υπερβαίνει τα 500 δις ευρώ, του πολύ χαμηλού επιπέδου ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, της τεράστιας εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας από εισαγόμενες πρώτες ύλες, κ.λπ.
Στην παγκόσμια οικονομία κυκλοφορούν άνω των 170 διαφορετικών ξένων νομισμάτων. Αν το νόμισμα αποτελούσε τον αποκλειστικό προσδιοριστικό παράγοντα των αναπτυξιακών επιδόσεων μιας χώρας και το βαρόμετρο ευημερίας των πολιτών της, τότε όλες οι χώρες του κόσμου που τυπώνουν τα 170 και πλέον νομίσματα, θα επιτύγχαναν υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, δεν θα είχαν άνεργους πολίτες, το βιοτικό επίπεδο των λαών τους θα ήταν πολύ υψηλό και τα Δημόσια Οικονομικά τους θα ήταν σε άριστη κατάσταση. Ούτε οι μονεταριστές της Σχολής του Σικάγου δεν υποστηρίζουν ότι το νόμισμα μιας χώρας αποτελεί τον αποκλειστικό προσδιοριστικό παράγοντα των αναπτυξιακών της ρυθμών και συνιστά το μοναδικό κριτήριο που συντελεί στη σταθερότητα του οικονομικού της συστήματος.
Οι “μονεταριστές της μνημονιακής εποχής” εμφανίστηκαν στο προσκήνιο της ελληνικής πολιτικοοικονομικής επικαιρότητας μετά το 2010 και παραδόξως ανήκουν σε όλους τους ιδεολογικούς χώρους, δηλαδή από τη Χρυσή Αυγή έως το ΚΚΕ και τη Λαϊκή Ενότητα. Απεναντίας, οι οπαδοί της Μονεταριστικής Σχολής στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και ανά τον κόσμο, θεωρούνται φανατικοί υπέρμαχοι του καπιταλιστικού συστήματος και από ιδεολογικής άποψης τοποθετούνται κυρίως στον πολιτικό χώρο του νεοφιλελευθερισμού.
Οι αριστεροί, οι κεντρώοι και οι δεξιοί έλληνες “μονεταριστές της εποχής των μνημονίων” θα μπορούσαν να μας εξηγήσουν, γιατί κράτη όπως Σουηδία, Δανία, Νότια Κορέα, Σιγκαπούρη, Ελβετία, Ταιβάν, Νορβηγία, κ.ά., τοποθετούνται στην κατηγορία των πολύ προηγμένων οικονομιών, σε αντίθεση με κράτη όπως Αφγανιστάν, Ζιμπάμπουε, Πακιστάν, Μπουρούντι, Σομαλία, Μπαγκλαντές, κ.ά., που συγκαταλέγονται στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, παρότι όλες αυτές οι χώρες έχουν διαφορετικά νομίσματα.
Για παράδειγμα, γιατί η Σουηδία και το Πακιστάν που έχουν τα δικά τους νομίσματα και άρα εννοείται ότι ασκούν ανεξάρτητη νομισματική και γενικότερα μακροοικονομική πολιτική, έχουν τελείως διαφορετικά επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας; Η οικονομική ισχύς της οποιασδήποτε χώρας του πλανήτη δεν εξαρτάται από το νόμισμα που θέτει σε κυκλοφορία, αλλά εξαρτάται από πλειάδα αντικειμενικών παραγόντων όπως είναι η ποιότητα του εργατικού της δυναμικού, η εύρυθμη λειτουργία των κοινωνικών θεσμών, οι μέθοδοι αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών της πόρων, το επίπεδο του κράτους πρόνοιας, ο βαθμός ανταγωνιστικότητας των παραγόμενων προϊόντων της, η σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, κ.λπ.
Ως γνωστόν η Ελλάδα εισήλθε στην ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ένωση) κοινώς Ευρωζώνη την 1η Ιανουαρίου του 2002. Αν και την περίοδο 1974-2001, που η “ανεξάρτητη Ελλάδα” είχε ως εθνικό νόμισμα τη δραχμή, γιατί το εξωτερικό μας χρέος από μόλις 1 (ένα) δις € ή 4,5% του ΑΕΠ εξακοντίστηκε στα 136 δις € ή 89,5% του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας; Αν αύριο ως δια μαγείας, η Τράπεζα της Ελλάδας έριχνε στην κυκλοφορία δραχμές, οι έλληνες πολίτες και τα εκατομμύρια ξένων τουριστών στη χώρα μας για την διεξαγωγή των χρηματοοικονομικών τους συναλλαγών, θα προτιμούσαν να κατείχαν δραχμές ή ευρώ;
Αναμφίβολα, το θέμα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη επανήλθε στην κορυφή της τρέχουσας πολιτικοοικονομικής επικαιρότητας και οπωσδήποτε θα μας απασχολήσει σε αρκετές από τις επόμενες αναλύσεις μας.
