Η αποκάλυψη του πώς ο πρωθυπουργός αποφάσισε να κάνει πέρα τις εισηγήσεις των επιστημόνων για να μην χαλάσει το χατίρι του φίλου του –και εξαιρετικού, κατά τα λοιπά, ηθοποιού και σκηνοθέτη- Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, είναι αποκαλυπτική μίας άκρως επικίνδυνης νοοτροπίας.
Τα γεγονότα είναι, λίγο πολύ, γνωστά: μέσω μίας συζήτησης στο facebook και με φόντο τα παραπολιτικά σχόλια που ήθελαν τον Μαρκουλάκη να έχει τηλεφωνήσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη προκειμένου να μην κλείσουν τα θέατρα (τηλεφώνημα που δεν διαψεύσθηκε ποτέ από το Μέγαρο Μαξίμου), ο ίδιος ο ηθοποιός αποκάλυψε ότι χρωστά ευγνωμοσύνη στον πρωθυπουργό διότι, κράτησε ανοιχτά τα θέατρα «κόντρα στις εισηγήσεις όλων των υγειονομικών». Μάλιστα, ο Μαρκουλάκης επαίνεσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη γι’ αυτό το «στοίχημα» που πήρε πάνω του. Στοίχημα με τις ζωές μας, προφανώς.
Και εκεί είναι που αρχίζουν να εμφιλοχωρούν τα ερωτήματα:
Καταρχάς, από πού κι ως πού ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφασίζει να πάει κόντρα «σε όλες τις εισηγήσεις των υγειονομικών», έστω κι αν ουδείς θέλει να πληγούν έτι περαιτέρω τα θέατρα.
Κατά δεύτερον, από πού κι ως πού ένα τηλεφώνημα ενός φίλου είναι αρκετό προκειμένου να παρακαμφθούν οι εισηγήσεις των επιστημόνων; Εντάξει, ο Μαρκουλάκης έχει εκφράσει την συμπάθειά του στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ είχε απευθύνει και ομιλία στο τελευταίο Συνέδριο της ΝΔ. Όμως, από αυτό το σημείο ως το να παρακάμπτονται εισηγήσεις ειδικών λόγω μίας φιλίας, είναι μεγάλη η απόσταση.
Τρίτον, αν ο πρωθυπουργός είχε τόσο μεγάλη πρεμούρα για τους καλλιτέχνες και τα θέατρα, γιατί αδιαφόρησε για το κίνημα των εργατών του πολιτισμού που είχε πλημμυρίσει τους δρόμους; Αγνόησε τόσους χιλιάδες ανθρώπους αλλά και την αρμόδια υπουργό και άλλαξε άποψη όταν τον πήρε τηλέφωνο ένας φίλος; Με «τηλεφωνήματα φίλων» λειτουργεί η χώρα δηλαδή;
Και τελευταίο: Αν η αλλαγή των μέτρων για τα θέατρα αποτελεί απόρροια του τηλεφωνήματος Μαρκουλάκη στον Μητσοτάκη, τότε μήπως αυτό δείχνει έναν γενικότερο τρόπο λήψης των πολιτικών αποφάσεων. Μ’ άλλα λόγια, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ρισκάρει τη ζωή μας επειδή τον πήρε τηλέφωνο ένας φίλος, δεν δικαιούται κάποιος να εικάσει ότι κι άλλες από τις ριψοκίνδυνες αποφάσεις της κυβέρνησης μπορεί να έχουν προκύψει από αντίστοιχα τηλεφωνήματα; Δε θα μπορούσε, με την ίδια λογική, ένας ιεράρχης να έχει πείσει τον πρωθυπουργό να μην λάβει μέτρα για τη Θεία Κοινωνία; Ή ένας μεγαλοξενοδόχος για τη χαλάρωση των μέτρων που αφορούσαν στον τουρισμό; Ή ένας εφοπλιστής να τηλεφώνησε στο Μαξίμου για να αυξηθεί η πληρότητα στα πλοία;
Αυτά είναι ερωτήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Τουλάχιστον για όσους συμφωνούμε ότι η χώρα δεν μπορεί να κυβερνάται με τηλεφωνήματα Μαρκουλάκηδων.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
