Μπορεί η κυβέρνηση χθες να εξάντλησε και το πιο απαγορευτικό μέτρο – την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών – που είχε στη φαρέτρα της στην αντιμετώπιση της πανδημίας, ωστόσο εξακολουθεί να τηρεί σιγή ιχθύος για τις καταστροφικές επιπτώσεις των μέτρων της για τους εργαζόμενους που μένουν κυριολεκτικά απροστάτευτοι απέναντι στην οικονομική και κοινωνική λαίλαπα που έρχεται. Μέτρα όπως αυτό της “αναστολής” των συμβάσεων που δημιουργεί τις προϋποθέσεις “γρήγορων μαζικών απολύσεων” ή εκείνο της καθυστέρησης καταβολής του δώρου Πάσχα, για το καλοκαίρι!
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, χθες, επιχείρησε, στην καλύτερη των περιπτώσεων να διασκεδάσει τις αρνητικές επιπτώσεις, στη χειρότερη, να εμπαίξει τους εργαζόμενους, παρακαλώντας τώρα τους… εργοδότες να καταβάλλουν… εγκαίρως το δώρο. Γιατί όμως να το κάνουν αυτό οι εργοδότες αφού με την ΠΝΠ της η κυβέρνηση έχει δώσει την κατεύθυνση της ετεροχρονισμένης καταβολής; Γιατί η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει να καταβάλλει η ίδια το δώρο, για να μην επιβαρυνθούν οι επιχειρήσεις αλλά και να στηριχθούν τώρα στα δύσκολα, οι εργαζόμενοι; Δεν ξέρει; Δεν θέλει; Δεν μπορεί; Η απάντηση βρίσκεται στην ιδεοληπτική εμμονή της να μην χρησιμοποιεί το “μαξιλάρι” των 37 δις για τη στήριξη της δοκιμαζόμενης οικονομίας και κοινωνίας. Η αντίληψη που κυριαρχεί και δίνει τον κυβερνητικό τόνο, είναι ο κεκαλυμμένος αυταρχικός πατερναλισμός του κ. Μητσοτάκη, που προωθεί συστηματικά την εικόνα του… “εθνάρχη σε ώρες δοκιμασίας”. Την ίδια ώρα που ο αρμόδιος υπουργός κ. Γεωργιάδης συνεχίζει να αρνείται πεισματικά να βάλει σε διατίμηση τα κρίσιμα προϊόντα κατά του ιού. Την ίδια στιγμή που η αισχροκέρδεια καλπάζει. Απέναντι σε αυτά, η κυβέρνηση περιορίζεται σε… εκκλήσεις. Ως πότε;
