Ήδη από την περίοδο που η Θεσσαλονίκη θύμιζε διακεκαυμένη ζώνη, όλοι οι ειδικοί, αλλά και οι κυβερνητικοί παράγοντες, συνομολογούσαν ότι «αν πέσει η Αθήνα, πέφτει όλη η χώρα». Έλεγαν, δηλαδή, πως αν η πρωτεύουσα περιέλθει στην κατάσταση της Θεσσαλονίκης, τότε το σύστημα υγείας δε θα μπορέσει να «σηκώσει» το βάρος και θα είναι αναπόφευκτες οι εφιαλτικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν στο Μπέργκαμο και εν γένει στη Βόρεια Ιταλία.
Σημειωτέον ότι, όπως προαναφέραμε, αυτή η διαπίστωση ακουγόταν από επίσημα χείλη ήδη από τον περασμένο Οκτώβριο –άρα, από τότε ως σήμερα που η κατάσταση στα νοσοκομεία των Αθηνών είναι οριακή, υπήρχε χρόνος για δράση. Χρόνος για χάσιμο, βεβαίως, δεν υπήρχε, όμως οι αρμόδιοι δυστυχώς άφησαν τις εβδομάδες και τους μήνες να περάσουν. Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα, που δεν αρκεί να διαπιστώσουμε ότι η ισορροπία του συστήματος υγείας κρέμεται από μία κλωστή: πέραν αυτού, χρειάζεται να διαπιστώσουμε ότι τα παθήματα δυστυχώς δεν γίνονται μαθήματα: με άλλα λόγια, η κυβέρνηση συνεχίζει να αντιμετωπίζει την πανδημία με όρους «μπαλωμάτων», προσπαθώντας –όσο κι αν αποφεύγει να το ομολογεί- να περάσει όπως-όπως τον εφιάλτη χωρίς να χρειαστεί να «ξοδέψει» πολλά για την δημόσια υγεία. Κοντολογίς, ενώ η πανδημία έδειξε ότι απαιτείται μία νέα στρατηγική για το σύστημα υγείας και μία άλλη αντίληψη για το πώς ένα κράτος διασφαλίζει το αγαθό της δημόσιας υγείας, η κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει καμία διάθεση να μάθει από τα παθήματά της. Και, αν αυτός ο εφιάλτης ξέραμε ότι τελειώνει σε έναν ή δύο μήνες, τότε ενδεχομένως η στάση της κυβέρνησης να ήταν μία φορά κατακριτέα.
Όμως, με δεδομένο ότι οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι θα μάθουμε να ζούμε με τον κορωνοϊό και ο εμβολιασμός θα γίνει εποχικός εξαιτίας και των μεταλλάξεων, η αδιαφορία της κυβέρνησης είναι κατακριτέα δέκα φορές. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για αδιαφορία ή για αδυναμία των κυβερνώντων να μάθουν από τα λάθη τους. Πρόκειται για μία εγκληματική ιδεοληψία που θα κοστίσει ζωές. Ακριβέστερα, κι άλλες ζωές.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
