Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εισαγγελική πρόταση για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αποτέλεσε μια εξαιρετικά δυσάρεστη έκπληξη, ένα σοκ θα λέγαμε.
Στο βαθμό δηλαδή που, ως η πιο σοβαρή πτυχή του, συνιστά πρόκριμα για το συνολικό κατηγορητήριο, η δικαστική εξέλιξη, αντί να αποτελέσει τη «χαριστική βολή», μπορεί να «νεκραναστήσει» τη ναζιστική οργάνωση.
Επειδή δε έχουμε και το προηγούμενο της απόφασης για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, αλλά και επειδή και οι δικαστές κρίνονται, όπως και οι δικαστικές αποφάσεις, αναρωτιόμαστε αν οι δικανικές αυτές κρίσεις, είναι τυχαίες ή απηχούν μια ορισμένη αντίληψη, σε μερίδα, έστω, δικαστικών λειτουργών.
Εδώ όμως πρέπει να υπάρξει αυτοκριτική και για τους δικαστικούς χειρισμούς που έγιναν, στη συγκεκριμένη υπόθεση και για τους οποίους είχε ασκηθεί κριτική και από τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας
