Ένα άρθρο του γνωστού Ελληνοκύπριου δημοσιογράφου Άνθου Λυκαύγη (ΝΕΑ 6-1-2017) μας προσφέρει μια ενδιαφέρουσα σύγκριση, της σημερινής κατάστασης, με το κλίμα που επικρατούσε το Μάρτιο 2004, με την υποβολή του περιβόητου «σχεδίου Ανάν», που οδήγησε στην απόρριψη του από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων.
Ο έγκριτος δημοσιογράφος, επικαλείται δύο ουσιώδεις διαφορές. Η πρώτη είναι πως, τότε, στο «τιμόνι» της Κυπριακής Δημοκρατίας βρισκόταν ο αείμνηστος Τάσος Παπαδόπουλος, που είχε ξεκάθαρη άποψη για τον ενιαίο χαρακτήρα και τη μορφή της Κυπριακής Δημοκρατίας, κυρίως όμως είχε το σθένος να αντιταχθεί στις παντοειδείς πιέσεις (ακόμη και από την Αθήνα!), περνώντας στην Ιστορία, ιδιαίτερα με τη μνημειώδη φράση του: «Παρέλαβα κράτος, δε θα παραδώσω κοινότητα». Σήμερα, όπως τονίζει ο Ελληνοκύπριος δημοσιογράφος, επικεφαλής της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ο κος. Αναστασιάδης που, το 2004, όχι μόνο είχε ταχθεί υπέρ του «σχεδίου Ανάν», αλλά και έδωσε αγώνα για την επικράτηση του. Αν δεχθούμε, όπως προκύπτει και από την ανάλυση των διαθέσιμων πληροφοριών, πως το πλαίσιο λύσης, που βρίσκεται στο «τραπέζι της Γενεύης», δε διαφέρει και πολύ, αν δεν αποτελεί και χειρότερη εκδοχή εκείνου του σχεδίου, τότε είναι εύλογη η επιφύλαξη, αν όχι η καχυποψία του έμπειρου αναλυτή, για την τελική στάση της ηγεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Κατά τον κ. Λυκαύγη υπάρχει και μια δεύτερη διαφορά: Τότε (2004) η Ελλάδα βρισκόταν σε πιο ισχυρή διαπραγματευτική θέση, λόγω της, έστω επίπλαστης, οικονομικής ευημερίας, ενώ σήμερα, εξ αντικειμένου, η θέση της χώρας μας είναι αδυνατισμένη. Είναι αλήθεια, ότι το 2004 η τότε ελληνική κυβέρνηση, του Κώστα Καραμανλή, χωρίς να ταχθεί, για προφανείς λόγους, ευθέως κατά του «σχεδίου Ανάν», διευκόλυνε με τη στάση της, την απορριπτική στάση του Τάσσου Παπαδόπουλου, σε αντίθεση με το ετερόκλητο μέτωπο του ΝΑΙ, που έφτασε σε, τουλάχιστον, άκομψες υποδείξεις προς τον τότε πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είναι το ίδιο μέτωπο, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, που και σήμερα «δίνει τον αγώνα», για την επιβολή μιας παραλλαγής, του «σχεδίου Ανάν», φτάνοντας στο σημείο, να εγκαλούν τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, επειδή επιμένει να υπενθυμίζει (όπως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας) πως το καθεστώς εγγυήσεων, τα επεμβατικά δικαιώματα και τα κατοχικά στρατεύματα, είναι, πέραν των άλλων, ασύμβατα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ως προς αυτό, δεν άλλαξε τίποτα….
