ΟΡΙΣΜΕΝΑ πράγματα στον πολιτικό πολιτισμό θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα: όπως, για παράδειγμα, το να παραδέχεται μία κυβέρνηση το λάθος της, να αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτό και –γιατί όχι;- να ζητάει και συγγνώμη.
Κι όμως, εδώ στην Ελλάδα, οι περισσότεροι πολιτικοί δεν γνωρίζουν την έννοια της «συγγνώμης» -ή κάποιοι επικοινωνιολόγοι τους έχουν πείσει ότι αν ζητήσουν «συγγνώμη», θα αποβεί σε βάρος τους.
Είναι αυτονόητο πως έπειτα από 1,5 χρόνο διαχείρισης της πανδημίας, υπήρξαν –και συνεχίζουν να υπάρχουν- πολλές αφορμές για να ζητήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη «συγγνώμη» ή, έστω, για να παραδεχθεί τα λάθη της. Για παράδειγμα, έχει καθυστερήσει να ενισχύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Επίσης, τον Μάιο του 2020, με τη φιέστα στη Σαντορίνη, καλλιέργησε την ψευδαίσθηση ότι ξεμπερδέψαμε με τον κορωνοϊό. Έκτοτε, ο πρωθυπουργός έχει τουλάχιστον τρεις φορές επισημάνει ότι βρισκόμαστε «στο τελευταίο μίλι», με την πραγματικότητα να τον διαψεύδει συνεχώς. Για να μην αναφερθεί κανείς στο πως η κυβέρνηση υποτίμησε, πέρυσι τον Οκτώβριο, τον υγειονομικό κίνδυνο στην Θεσσαλονίκη ή για το πώς μπήκαμε αιφνιδίως σε νέο σκληρότερο lockdown στην Αθήνα, όταν οι υπουργοί ασχολούνταν δημοσίως με τα… χιονοδρομικά κέντρα. «Συγγνώμη» θα μπορούσε να ζητηθεί για το Πάσχα που υποτίθεται θα κάναμε «ελεύθεροι», το οποίο, όμως, στη συνέχεια
θυσιάσαμε «για να σώσουμε το καλοκαίρι». Ένα καλοκαίρι που, ενώ η πορεία προς την «κανονικότητα» συνεχίστηκε, τελικώς αποδεικνύεται ότι δεν σώζεται με τίποτα, αφού το επιδημικό κύμα φουντώνει και εγνωσμένου κύρους καθηγητές (Σαρηγιάννης, Σύψας κ.α.) διατυπώνουν προβλέψεις ακόμη και για 15.000 ή 20.000 κρούσματα ως τα τέλη του άλλου μήνα.
Με άλλα λόγια, ουσιώδεις αφορμές για να ζητήσει συγγνώμη ο κ. Μητσοτάκης είχε πολλές. Κι όμως, σε όλες τις διαγγελματικού χαρακτήρα δηλώσεις του, ο πρωθυπουργός δεν βρίσκει αναγκαίο ούτε να διατυπώσει ένα ίχνος αυτοκριτικής και η επικοινωνιακή στρατηγική έχει περίπου ως εξής: όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά, το πιστώνεται η κυβέρνηση και όταν εκτροχιάζονται φταίνε οι ανεύθυνοι νέοι, οι «λίγοι» (sic) ανεμβολίαστοι, το… «υγειονομικό σαμποτάζ» της αντιπολίτευσης και ο… Χατζηπετρής.
Πριν τρεις ημέρες, πάντως, ένας άλλος ηγέτης έδειξε ένα διαφορετικό πρότυπο διαχείρισης της δημόσιας θέσης του. «Αυτό που νομίζαμε ότι θα ήταν δυνατόν, αποδείχτηκε αδύνατον στην πράξη. Είχαμε κακή κρίση, κάτι για το οποίο μετανιώνουμε και για το οποίο ζητάμε συγγνώμη», δήλωσε ο Ολλανδός πρωθυπουργός, Μαρκ Ρούτε, ανακοινώνοντας νέους περιορισμούς σε μπαρ, εστιατόρια και νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Αλλά είπαμε: αυτά γίνονται σε άλλες χώρες, όχι στην
Ελλάδα των… αλάθητων ηγετών.
