ΠΡΙΝ ΑΚΡΙΒΩΣ από δέκα ημέρες, στις 18 Απριλίου 2016, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σχόλιό μου υπό τον τίτλο «Να καταρτίσουν και να ανακοινώσουν τώρα συγκεκριμένα κυβερνητικά προγράμματα τα κόμματα και όχι υποσχέσεις» με αφορμή τις νέες δημοσκοπήσεις. Έξι ημέρες μετά τη δημοσίευση του σχολίου αυτού, στις 24 Απριλίου 2016, η Νέα Δημοκρατία, στα πλαίσια του 10ου Συνεδρίου, παρουσίασε, κατά σύμπτωση, τις προτάσεις του κυβερνητικού προγράμματος, με την επισήμανση ότι «οι ιδέες αυτές δεν χρειάζονται κατά βάση χρήματα αλλά φέρνουν χρήματα, προσελκύουν επενδύσεις, αυξάνουν τον εθνικό πλούτο, κάνουν πιο αποτελεσματικό το δημόσιο, απλώνουν ένα δίκτυ αλληλεγγύης για τους ασθενέστερους, χτίζουν μια πιο σύγχρονη εκπαίδευση, καθιστούν την Ελλάδα πιο αξιόπιστη και δυνατή». Αλλά, δυστυχώς, έτσι όπως εμφανίζονται οι 25 αυτές προτάσεις, εκτιμούμε ότι δεν θα γίνει τίποτε από όλα αυτά που επισημαίνονται, διότι είναι «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε», όπως εκείνα που είπε ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και μετά από λίγο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου σε ομιλία του στην Αθηναίδα τον Φεβρουάριο του 2009, θέτοντας τη δική του διαχωριστική-ή «κόκκινη» αν θέλετε!- γραμμή της δικής του διακυβέρνησης από αυτή του κ. Κώστα Καραμανλή για την κρίση, δηλαδή όταν «καράβια χάνονταν και βαρκούλες αρμένιζαν», όπως και σήμερα με το νέο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Τότε, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, στην ομιλία αυτή ανέπτυξε τους πέντε «εθνικούς στόχους για την έξοδο από την κρίση», οι οποίοι, συνοπτικά, είναι … «Ελληνική φωνή παντού με αξιώσεις», «Πράσινη ανάπτυξη», «Παιδεία και πολιτισμός», «Κράτος Πρόνοιας» και «Παραγωγικό ευνομούμενο κράτος». Μόνο αυτά!
Τώρα, οι 25 προτάσεις του κυβερνητικού προγράμματος του κ. Μητσοτάκη αποτελούν, πράγματι, θέματα για επιστημονική έρευνα και ανάλυση, αλλά τα προβλήματα που έχουν προκαλέσει και προκαλούν μονίμως δημοσιονομικούς εκτροχιασμούς τα τελευταία σαράντα χρόνια είναι γνωστά και συγκεκριμένα. Είναι οι θαρραλέες, επιτέλους, πραγματικές μεταρρυθμίσεις , οι οποίες θα αντιμετωπίσουν τις χρόνιες μακροοικονομικές ανισορροπίες και στρεβλώσεις στην οικονομία και θα προκαλέσουν μια τεράστια δυναμική για πραγματική ανάπτυξη, πραγματική ευημερία και μόνιμη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων και των άθλιων δημόσιων υποδομών. Διότι όλα αυτά δεν επιτυγχάνονται (έτσι επιτάσσουν οι οικονομικοί νόμοι) με χειμαρρώδεις δημόσιες σπατάλες, με υψηλά δημόσια ελλείμματα, με ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς και, φυσικά, με δημόσιο χρέος σε εφιαλτικά επίπεδα. Υπενθυμίζουμε, ενδεικτικά, μερικούς σφόδρα προβληματικούς τομείς, που ματαίως, περιμένουν χρόνια τώρα πραγματικές μεταρρυθμίσεις, όπως δημόσιος τομέας, ασφαλιστικά ταμεία. Φοροδιαφυγή, παραοικονομία, παιδεία, αγορά εργασίας, κλειστά επαγγέλματα, ρουσφετολογικοί διορισμοί, τζαμπατζήδες, τιμωρία πειθαρχικώς διωκομένων δημόσιων υπαλλήλων και πολλά άλλα, που χωράνε μόνο σε πολλές σελίδες…
