Προβληματική η θεραπεία στους περισσότερους διαβητικούς και υπερτασικούς – Σε κατάσταση διάλυσης το εθνικό σύστημα υγείας
Η απόλυτη διάλυση που επικρατεί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας προκαλεί επικίνδυνες παρενέργειες στην κοινωνία.
Το 33% των καρκινοπαθών αντιμετωπίζει πρόβλημα πρόσβασης στους γιατρούς ενώ για τις θεραπείες θα πρέπει να περιμένουν σε λίστες αναμονής.
Το 60% των διαβητικών και υπερτασικών είχαν πρόβλημα στην πρόσβαση των υπηρεσιών υγείας ενώ το 20% των ασθενών δεν είχαν πρόσβαση σε δωρεάν φάρμακα.
Τα δημόσια νοσοκομεία έχουν εξελιχτεί σε γραφειοκρατικούς οργανισμούς και λειτουργούν με ελάχιστο προσωπικό νοσηλευτών.
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της diaΝΕΟsis το ΕΣΥ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα όπως οι απαρχαιωμένες και αναποτελεσματικές δομές διοίκησης, οι ανορθολογικές δαπάνες, ο ελλειπής σχεδιασμός και η κατανομή των μονάδων υγείας ανά την επικράτεια.
Το βάρος του συστήματος ασφάλισης, οι τεράστιες ιδιωτικές δαπάνες οδηγούν αναπόφευκτα σε ένα δυσλειτουργικό μοντέλο με αρνητικές συνέπειες στις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας.
Σύμφωνα με την έρευνα τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΕΣΥ σήμερα είναι:
*Η εκτεταμένη παραοικονομία και οι υπερβολικές υψηλές ιδιωτικές δαπάνες.
*Η απουσία οργανωμένης πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και η έλλειψη σύγχρονων μονάδων περίθαλψης όπως: νοσηλεία στο σπίτι, μονάδες ημερήσιας νοσηλείας, κέντρα αποκατάστασης και μονάδες χρόνιων πασχόντων.
*Η πολύ περιορισμένη χρήση νέων τεχνολογιών και τα προβλήματα οργάνωσης και διοίκησης με αναχρονιστικές και έντονα συγκεντρωτικές δομές.
*Η ηλικιακή γήρανση και εργασιακή κόπωση του εργατικού δυναμικού.
*Η σχεδόν πλήρης απουσία μηχανισμών αξιολόγησης ελέγχου και ποιότητας.
*Η ανορθολογική κατανομή των νοσοκομείων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η χώρα μας έχει τον μεγαλύτερο αριθμό γιατρών και τον μικρότερο αριθμό νοσηλευτών.
Τη 15ετία 2001 – 2016 το ιατρικό δυναμικό της χώρας υπερδιπλασιάστηκε, παρά την «ιατρική μετανάστευση». Το 2017 είχαμε στην Ελλάδα πάνω από 65.000 γιατρούς.
Διαθέτουμε υπερπληθώρα χειρουργών, γυναικολόγων και παθολόγων, αλλά το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη γενικών ιατρών – για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα χρειαζόμαστε υπερδιπλάσιους.
Την ίδια ώρα 1 στους 4 γιατρούς – μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών είναι άνεργος ή αυτοαπασχολούμενος.
Μόνο το 5,4% του εργατικού δυναμικού της χώρας απασχολείται στον χώρο της υγείας. Το αντίστοιχο ποσοστό στις χώρες του ΟΟΣΑ ξεπερνά το 10%.
Η κατάσταση σήμερα
Σήμερα στη χώρα υπάρχουν συνολικά 277 νοσοκομεία τα οποία διαθέτουν 45.267 κλίνες.
Τα 147 είναι ιδιωτικές κλινικές, 5 είναι νοσοκομεία που έχουν τη μορφή ΝΠΙΔ και 125 είναι τα ΝΠΔΔ (αυτά είναι και τα νοσοκομεία που ανήκουν στο ΕΣΥ).
Υπάρχουν ακόμα 1.487 περιφερειακά ιατρεία στις αγροτικές περιοχές και 127 Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ) σε αστικές περιοχές, που ιδρύθηκαν πρόσφατα.
Όλες οι μονάδες υπάγονται σε 7 Υγειονομικές Περιφέρειες, οι οποίες έχουν κυρίως εποπτικό και συντονιστικό ρόλο.
Έως και το 1/3 των εισαγωγών έκτακτης ανάγκης στα γενικά νοσοκομεία για πολλά περιστατικά, καθώς και το 40% των ορθοπεδικών θα μπορούσαν να αντιμετωπίζονται από υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Η κυβέρνηση αντί να ενισχύσει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας το εγκατέλειψε στην τύχη του.
Τα νοσοκομεία λειτουργούν με το δόγμα των πελατειακών σχέσεων.
Οι διορισμένες διοικήσεις προέρχονται στη συντριπτική της πλειοψηφία από τα κομματικά στελέχη της ΝΔ, έχουν αναλάβει εργολαβικά την εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας.
Αν κάποιος δεν διαθέτει πολιτικό μέσον είναι καταδικασμένος να περιμένει για μήνες στην ουρά για μια εγχείρηση.
Οι ελλείψεις στο προσωπικό είναι τεράστιες ενώ τα διαγνωστικά μηχανήματα είναι μονίμως χαλασμένα με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται οι ασθενείς και να επιβαρύνονται οικονομικά αφού αναγκαστικά καταφεύγουν σε ιδιωτικά κέντρα.
Προφανώς η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την κατάσταση στο ΕΣΥ.
Άλλωστε δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητες της ανασυγκρότησης του συστήματος της δημόσιας υγείας.
Είναι ειλημμένη απόφαση η συρρίκνωση, η υποστελέχωση και η απαξίωση της δημόσιας υγείας με ό,τι συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη για τον κόσμο και ειδικά γι΄ αυτούς που δεν έχουν οικονομικές δυνατότητες για να καταφύγουν στα ιδιωτικά νοσηλευτικά κέντρα.
