Πολλή ανησυχία βλέπουμε στο στρατόπεδο των φιλοκυβερνητικών σχολιαστών, μετά την αποκάλυψη της συνάντησης Φλαμπουράρη-Γείτονα και ότι αυτή υποδήλωνε.
Για μεγάλο διάστημα, θα λέγαμε και μέχρι πρότινος, ο εν λόγω κύκλος σχολιαστών λειτουργούσε ως ένα είδος «Δαναού», που έτεινε «χείρα φιλίας» προς το ΚΙΝΑΛ, αναδεικνύοντας το ρυθμιστικό του ρόλο στην πολιτική ζωή. Οσο μάλιστα διατηρούνταν το «θερμό μέτωπο» με τον ΣΥΡΙΖΑ, η «επίθεση φιλίας» καλά κρατούσε. Ωσπου, η υποψία και μόνο, όχι κάποιας συμπαράταξης με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μιας άμβλυνσης της εκατέρωθεν πολεμικής, ενδεχομένως και κάποιου «μορατόριουμ», τους «έκανε Τούρκους».
Αυτό όμως που δεν αντέχουν με τίποτα είναι πως το ΚΙΝΑΛ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση! Φανταζόμαστε ότι στην ιδιότυπη αντίληψη τους περί πολιτικής, ένα κόμμα αντιπολίτευσης θα πρέπει να συμπεριφέρεται ως οιονεί κυβερνητικός εταίρος. Ακόμη δε περισσότερο, ένα κόμμα που στο DNA του, έχει τη στρατηγική αντίθεση με το συντηρητικό χώρο, θα πρέπει να συμπλέει με την κομματική έκφραση του. Σύμφωνα με αυτή την παράδοξη συλλογιστική, το ΚΙΝΑΛ έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με τη ΝΔ, παρά τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ο τελευταίος συνεργάστηκε με τον Καμένο. Ευτυχώς δηλαδή που στη ΝΔ, στην κοινοβουλευτική της ομάδα και την κυβέρνηση της, δεν υπάρχει καμία ακραία φωνή.
Είναι προφανές ότι πρόκειται για προφάσεις εν αμαρτίαις. Ισως και για μια ψυχολογική ανάγκη ορισμένων, να αναζητήσουν «συνοδοιπόρους» στη δική τους μετάλλαξη. Δε νιώθουν φαίνεται και πολύ σίγουροι για την ορθότητα της δικής του πολιτικής κυβίστησης.
Ομως, ας διατηρήσουν ένα ελάχιστο ευθυκρισίας και πολιτικού ορθολογισμού. Αλήθεια, δεν καταλαβαίνουν ότι το ΚΙΝΑΛ, όπως και όμορα κόμματα στην Ευρώπη, κατέρρευσαν εκλογικά, εξαιτίας της συμπόρευσης με συντηρητικές δυνάμεις; Ότι τα παραδείγματα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας δείχνουν το δρόμο που οδηγεί στην ανάκαμψη;
Ότι το ίδιο το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει αποδεχθεί τον ΣΥΡΙΖΑ-από τότε που συγκυβερνούσε με τον Καμένο-ως δυνάμει συνοδοιπόρο, με τη συμμετοχή του ως παρατηρητή, στις συνόδους του;
Αραγε, και οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές, «δηλητηριασμένοι» από τον «ιό του λαϊκισμού»; Εκτός του «λαϊκισμού» όμως υπάρχουν κι άλλες «ασθένειες»: Ο ανορθολογισμός, η παραδοξολογία, ο κυνισμός και η υποκρισία. Τουλάχιστον οι Δαναοί έφερναν και δώρα….
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
