Το τέλος της «εποχής των δεινοσαύρων» σήμανε και αλλαγή των όρων και κριτηρίων, για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όπως αναπτύξαμε στο χθεσινό μας φύλλο, ο Ανδρέας Παπανδρέου σχεδίαζε να αξιοποιήσει τα όσα τότε πρόβλεπε το Σύνταγμα για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, ώστε να προκαλέσει πρόωρες εκλογές που, αρχικά, φαινόταν ότι θα κέρδιζε. Όμως, όπως ήδη αναφέρθηκε, η πρόωρη ή και άκαιρη αποκάλυψη της απόφασης του να μη διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας, όπως τον προέτρεπαν «φίλοι», ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του συστήματος διαπλοκής, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένας «πόλεμος λάσπης» εναντίον του ιστορικού ηγέτη της προοδευτικής παράταξης, που σε πολλούς θύμισε το «βρόμικο 89».
Αποκορύφωμα όλων ήταν ο θόρυβος που εγέρθηκε για το περίφημο «σπίτι της Εκάλης». Δυστυχώς, η προφητεία του Ευάγγελου Γιαννόπουλου, με τη γνωστή του αθυροστομία, επαληθεύτηκε εν μέρει, με την ανατροπή συσχετισμών, που παρουσιάστηκε στις δημοσκοπήσεις, όπου η ΝΔ υπό τον Μιλτιάδη Εβερτ, πήρε προβάδισμα. Η αντιστροφή αυτή του κλίματος, υποχρέωσε τον τότε πρωθυπουργό να αλλάξει τους σχεδιασμούς του και να αναζητήσει συναινετική λύση, για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, από την υπάρχουσα, στις αρχές του 1995, Βουλή. Με δεδομένη, όμως, την απόλυτη άρνηση της ΝΔ, μια και ο αρχηγός της, ήταν εκείνος πια που προσέβλεπε στην άμεση προσφυγή στις κάλπες, βλέποντας τις ευνοϊκές δημοσκοπήσεις, και την πάγια αρνητική θέση του ΚΚΕ, η μόνη διαθέσιμη δύναμη, για το σχηματισμό της αναγκαίας Προεδρικής πλειοψηφίας (180) ήταν η νεοσύστατη, τότε, «Πολιτική Ανοιξη»(ΠΟΛΑΝ) του Αντώνη Σαμαρά.
Ο μετέπειτα πρωθυπουργός, μάλιστα, ήταν εκείνος που πρώτος, προφανώς για να αναδείξει το ρυθμιστικό ρόλο του κόμματος του, άνοιξε το δρόμο, προτείνοντας τον Αχαιό Κωστή Στεφανόπουλο. Μια ιδιαίτερη περίπτωση πολιτικού, που τα πρώτα του βήματα στην πολιτική, από τις τάξεις της ΕΡΕ, ξεκίνησαν από την προδικτατορική περίοδο, αλλά που ευρύτερα έγινε γνωστός στη μεταπολίτευση, όταν εξελέγη βουλευτής στη ΝΔ και, στη συνέχεια, ανέλαβε κρίσιμα υπουργεία (Προεδρίας, Κοινωνικών Υπηρεσιών).
Το 1984 διεκδίκησε την ηγεσία της ΝΔ, χάνοντας καθαρά από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Το φθινόπωρο του 1985, μετά την επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ στο πρόσωπο του τότε αρχηγού, ο Κωστής Στεφανόπουλος αποχώρησε, κάνοντας λόγο για μεθόδευση του εσωκομματικού του αντιπάλου και μαζί με ευάριθμη ομάδα πιστών του βουλευτών, δημιούργησε τη «Δημοκρατική Ανανέωση» (ΔΗΑΝΑ). Παρά την αρχικές προσδοκίες, ωστόσο, η πορεία του κόμματος, δεν ήταν η αναμενόμενη.
Όμως, ο ίδιος ο Αχαιός πολιτικός κατάφερε να διαμορφώσει ένα υπερκομματικό προφίλ, ιδιαίτερα με τη στάση του, ως μοναδικού βουλευτή του κόμματος του, το δραματικό καλοκαίρι του 1989…
